лізі́н, ‑у, м.

Адна з амінакіслот, якая ўваходзіць у састаў амаль усіх бялкоў, пераважна жывёльных.

[Грэч. lysis — растварэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзеда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Род адна‑, двух‑, радзей шматгадовых травяністых раслін сямейства рэзедовых.

[Фр. réséda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзедо́выя, ‑ых.

Сямейства адна‑, двух‑, радзей шматгадовых травяністых раслін, да якіх адносяцца розныя віды рэзеды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юра́га, ‑і, ДМ ‑разе, ж.

Разм. Падонкі канаплянага алею. Алей кончыўся, засталася адна юрага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яско́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Адна- або шматгадовая расліна сямейства гваздзіковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́стаўка ж заал Schwálbe f -, -n;

пе́ршая ла́стаўка die érste Schwálbe;

◊ адна́ ла́стаўка вясны́ не ро́біць éine Schwálbe macht noch kéinen Sómmer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сцыпіёны,

адна з галін патрыцыянскага роду ў Старажытным Рыме.

т. 15, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Агіра́чваць ’паварочваць назад’ (Сцяшк. МГ). Няясна. Адна з магчымых версій: кантамінацыя абарачваць і агіль (гл.). (Міхневіч, БЛ, 1973, 3, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каардына́та, -ы, ДМ -на́це, мн. -ы, -на́т, ж.

1. Адна з велічынь, якая вызначае месцазнаходжанне пункта на плоскасці або ў прасторы (спец.).

Геаграфічныя каардынаты.

2. перан., мн. Звесткі пра месцазнаходжанне або месцапражыванне каго-н. (разм.).

Напішы мне свае к.

|| прым. каардына́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

або́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Некалькі фурманак, падвод з людзьмі або грузам, якія едуць адна за другой.

Абозы з раненымі.

А. з фуражом.

2. Сукупнасць транспартных сродкаў спецыяльнага прызначэння.

Пажарны а.

◊

Плесціся ў абозе (разм.) — цягнуцца ў хвасце, адставаць ад усіх.

|| прым. або́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)