тэксту́ра, ‑ы, ж.
Спец. Асаблівасці будовы цвёрдага рэчыва, абумоўленыя характарам размяшчэння яго састаўных частак (крышталяў, зерняў, слаёў). Тэкстура горных парод. Тэкстура драўніны. // Рэчыва той або іншай характэрнай будовы.
[Лац. textura.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уразбі́ўку, прысл.
Не захоўваючы парадку размяшчэння, паслядоўнасці, не падрад. Правяраць табліцу множання ўразбіўку. // Спец. З разрэджанай расстаноўкай літар у слове для выдзялення яго ў тэксце. Набраць слова ўразбіўку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фа́рсавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фарса. // Уласцівы фарсу; блазенскі. І рознага роду фарсавыя кепікі, «конікі», якія «выкідвае» дзед, не аслабляюць, а ўзмацняюць непаўторнасць яго аблічча. Усікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фізіяно́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.
Уменне распазнаваць характар і ўнутраны стан чалавека па рухах і міміцы твару. // Вучэнне аб сувязі ўнутраных уласцівасцей чалавека з яго знешнім абліччам.
[Ад грэч. phisis — прырода і gnōmōn — які ведае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
храпе́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. храпці, а таксама гукі гэтага дзеяння. Храпе Вадзім.. [Таня] таўхае яго пад бок. Храпенне на нейкі час прыціхае, затым пачынаецца зноў. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэменто́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і цэментавы (у 2 знач.). Багуцкаму хацелася ўзяць гэтага чалавечка за горла ці за плечы ды .. пляснуць яго аб цэментовую падлогу. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
łuska
łusk|a
ж.
1. луска;
2. шалупінне;
3. вайск. гільза;
spadły mu ~i z oczu — у яго заслона з вачэй упала
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kaduk
м.
1. кадук; чорт;
u ~a! — каб яго кадук (чорт) узяў!;
2. юр. вымарачная спадчына;
prawem ~a — незаконна; без усялякага права
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ponosić
ponosi|ć
незак. несці, цярпець;
~ć straty — цярпець (несці) страты;
~ć wydatki — несці выдаткі;
dokąd go ponosić? разм. куды яго нясе?
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dosięgnąć
dosięg|nąć
зак.
1. дастаць; дацягнуцца;
2. дагнаць; нагнаць;
nieszczęście go ~ło — з ім здарылася (яго напаткала) няшчасце;
3. дайсці; дасягнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)