наўю́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Нагрузіць уюкамі. Наўючыць вярблюдаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нелая́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нелаяльнага; нелаяльныя адносіны да каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаві́сніцтва, ‑а, н.

Адносіны, поўныя нянавісці да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несвабо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які залежыць ад каго‑, чаго‑н.; несамастойны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Абдурыць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабдыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Тое, што і паабнімаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыту́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Вытурыць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстра́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Разм. Напалохаць крыху, прыстрашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхвалі́ць, ‑хвалю, ‑хваліш, ‑хваліць; зак., каго-што.

Разм. Трохі пахваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажыра́льнік, ‑а, м.

Той, хто пажырае, паглынае каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)