дагалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; заг. дэталі; зак., каго-што.

Закончыць галіць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсто́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Заступацца за каго‑, што‑н.; абараняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закабалі́ць, ‑балю, ‑баліш, ‑баліць; зак, каго-што.

Паставіць каго‑н. у залежнае становішча; заняволіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набурча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., на каго-што.

Разм. Пабурчаць, насварыцца на каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Многа, доўга пакупаць каго‑н. Накупаць дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Напусціць унутр вялікую колькасць каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што.

Разм. Доўга вучыць; навучыць многа каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыпрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Прыпрэгчы да каго‑, чаго‑н. усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздо́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.

Схіліць каго‑н. да дабраты, шчодрасці, добрых учынкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ахадзі́ць ’ударыць кіем, агрэць’ (КСП), ахажываць ’біць’, ’мыць’ (міёр., Крыўко, вусн. паведамл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад хадзіць (каля чаго-небудзь ці каго-небудзь) ’даглядаць’, параўн. ахаджваць ’апрацоўваць, даглядаць’ (Сцяшк.) і народны выраз-пагрозу: «Кій па табе будзе хадзіць!»

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)