сабо́раванне, ‑я, н.

Царкоўны абрад — памазанне ялеем цела цяжкахворага або паміраючага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саву́чань, ‑чня, м.

Той, хто вучыцца або вучыўся разам з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавя́з, ‑а, м.

Гальштук або пояс, якія завязваюцца на сабе пры надзяванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацдагаво́р, ‑а, м.

Дагавор аб сацыялістычным спаборніцтва паміж асобнымі работнікамі або калектывамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слёзацячэ́нне, ‑я, н.

Павышанае выдзяленне слёз пры розных хваробах або раздражненні вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ма, ‑ы, ж.

Спец. Усе клеткі жывёлы або расліны, за выключэннем палавых.

[Грэч. sōma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спатыка́ч, ‑а, м.

Гарэлка або спірт, настоеныя на мускатным арэху і прыправах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрамяня́льнік, ‑а, м.

Спец. Перадатчык светлавой, цеплавой або гукавой энергіі. Рукавы спрамяняльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стовярсто́вы, ‑ая, ‑ае.

Працягласцю ў сто або больш вёрст; шматвярстовы. Стовярстовае балота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стогало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае сто або больш галоў; шматгаловы. Стогаловы дракон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)