тупо́й прям., перен. тупы́;

тупо́й нож тупы́ нож;

тупо́й взгляд тупы́ по́гляд;

тупо́й челове́к тупы́ чалаве́к;

тупо́й у́гол мат. тупы́ ву́гал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

лесавік, ✂, м.

  1. Чалавек, які жыве ў лесе, займаецца паляваннем (разм.).

  2. У міфалогіі: чалавекападобная казачная істота, якая жыве ў лесе і наводзіць жахі як нячыстая сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

здольнасць, ✂, ж.

  1. Прыродны дар, таленавітасць.

    • Чалавек з вялікімі здольнасцямі.

  2. Уменне, а таксама магчымасць утвараць якія-н. дзеянні.

    • З. рухацца.
    • Прапускная з. дарог.
    • Пакупная з. насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

зламысны, ✂.

  1. Які мае на мэце злы намер, што-н. нядобрае.

    • З. чалавек.

  2. Які заключае ў сабе злы намер, злачынны (уст.).

    • З. ўчынак.

|| наз. зламыснасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

значны, ✂.

  1. Вялікі памерам, колькасцю, сілай.

    • Значныя страты.
    • У значнай ступені.
    • Значна (прысл.) больш.

  2. Які мае вялікае значэнне, важны.

    • Значныя падзеі.
    • З. чалавек.

|| наз. значнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

навічок, ✂, м.

  1. Чалавек, які ўпершыню з’явіўся дзе-н.

    • У клас прыйшлі два навічкі.

  2. Той, хто ўпершыню пачаў займацца якой-н. справай.

    • Н. у ваеннай справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

падсудны, ✂.

  1. Які падлягае суду (наогул або ў дадзенай судовай інстанцыі).

    • Падсудная справа.

  2. Чалавек, які абвінавачваецца ў чым-н. і знаходзіцца пад судом.

|| наз. падсуднасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дастойны, ✂.

  1. Які заслугоўвае што-н., варты чаго-н.

    • Д. пахвалы.
    • Д. ганьбавання.

  2. Справядлівы, заслужаны.

    • Дастойная ўзнагарода.
    • Дастойная сустрэча.

  3. Паважаны, шаноўны.

    • Д. чалавек.

|| наз. дастойнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

двурушнік, ✂, м. (пагард.).

Чалавек, які паказвае, што ён адданы каму-н., а на справе дзейнічае на карысць варожага боку.

|| ж. двурушніца, ✂.

|| прым. двурушніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абыя́кавы, ✂.

Які не выяўляе ніякай цікавасці да каго-, чаго-н., безуважны, раўнадушны да ўсяго.

  • А. да людзей чалавек.
  • Абыякавыя адносіны да працы.

|| наз. абыякавасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)