сямі...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) які складаецца з сямі частак, раздзелаў, аддзелаў і пад., напрыклад: сямітомны, сяміпакаёвы; 2) які мае сем аднолькавых прадметаў, прыкмет, уласцівасцей і пад., напрыклад: сямілямпавы; 3) колькасцю, мерай, коштам у сем якіх‑н. адзінак, напрыклад: сяміпудовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траці́на, ‑ы, ж.
1. Старая мера плошчы — трэцяя частка зямельнага надзелу (звычайна валокі).
2. Адна з трох роўных частак чаго‑н. Траціна ўраджаю. □ А Загорскі, адлічыўшы грошы за траціну маёнтка, — «Хопіць і гэтага»,.. — гасцінна сказаў: — Дык я статую да вас [генерала] адпраўлю са сваімі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усе́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад усячы, усекчы.
2. у знач. прым. Спец. Такі, верхняя частка якога адсечана плоскасцю, паралельная да асновы. Усечаны конус.
3. у знач. прым. У граматыцы і літаратуразнаўстве — з усячэннем (у 2 знач.). Усечаная абрэвіятура. Усечаны верш. Усечаны дактыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шасці...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) які складаецца з шасці частак, раздзелаў, аддзелаў і пад., напрыклад: шасцітомны, шасціярусны; 2) які мае шэсць аднолькавых прадметаў, прыкмет, уласцівасцей і пад., напрыклад: шасцідольны, шасціствольны; 3) колькасцю, мерай, коштам у шэсць якіх‑н. адзінак, напрыклад: шасцітонны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шляя́, ‑і; мн. шлеі, шлей; ж.
1. Частка збруі ў выглядзе рэменя, які ідзе ад хамута і агібае ўсё тулава каня і падтрымліваецца папярочнымі рамянямі. Андрэй сцебануў яго шляёй. Конь, напяўшыся, ірвануў з усіх чатырох. Пташнікаў.
2. Шырокі рэмень, які выкарыстоўваюць пры запрэжцы замест хамута.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выня́тка ж
1. (урывак з тэксту) Zitát n -(e)s, -e; Áuszug m -(e)s, -züge;
2. (прапушчаная частка тэксту) Ábkürzung f -, -en, Kürzung f -, -en; Schnitt m -(e)s, -e, Stréichung f , -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
авансцэ́на
(фр. avant-scène, ад avant = наперадзе + scène = сцэна)
тэатр. пярэдняя частка сцэны 1, паміж заслонай і рампай (проціл. ар’ерсцэна).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
shear
[ʃɪr]
1.
v.t.
1) стры́гчы
The farmer sheared his sheep — Гаспада́р стрыг сваі́х аве́чак
2) абраза́ць
2.
n.
1) стры́жка f.
2) абстры́жаная во́ўна
3) адна́ ча́стка нажні́цаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
your
[jʊr; unstressed jər]
adj.
1)
а) sing. тво́й
б) ве́тлівая фо́рма: ваш
2) ва́ша (ча́стка ты́тулу)
Your Highness — Ва́ша Высо́касьць
Your Majesty — Ва́ша Вялі́касьць
Your Holiness — Ва́ша Сьвя́тасьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Во́бліца 1 ’плотка’ (З нар. сл.). Памяншальнае ад вобла (гл.) або ўтварэнне ад *obьl‑ пры дапамозе суфікса ‑іца.
Во́бліца 2 ’частка рукі ад далоні да локця’ (Шатал.). Відавочна, вытворнае ад *обьлъ ’круглы’, г. зн. знешняя круглявая частка рукі ад далоні да локця. Параўн. славен. oblica ’знешні круглы бок аполка’, серб.-харв. òblica ’нешта акругленае’, польск. oblica ’папярочная дошка ў плоце, да якой прыбіваюць жэрдкі’, рус. о́бливана ’круглы бок апошняй у бервяне дошкі, аполка; сам аполак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)