падгаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Згабляваць нямнога або дадаткова; падраўнаваць, габлюючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Разм. Крыху або дадаткова намыліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстэ́п, ‑у, м.

Пераходная паласа ад гарыстай або лясістай мясцовасці да стэпавай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхілі́цца, ‑хіліцца; зак.

Загарнуцца, гарнуцца сваімі краямі ўнутр або пад што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазака́рваць, ‑ае; зак.

Закарэць — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Боты пазакарвалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейкадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Парушэнне пігментацыі скуры (памяншэнне або поўнае знікненне пігменту).

[Ад грэч. leukós — белы і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесакульту́ра, ‑ы, ж.

Штучнае насаджэнне лесу, якое ствараецца шляхам пасеву або пасадкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнітасфе́ра, ‑ы, ж.

Спец. Магнітнае акружэнне Зямлі або якой‑н. другой планеты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрацэфа́лія, ‑і, ж.

Спец. Празмерная велічыня галавы або падоўжанасць галавы спераду назад.

[Ад грэч. makrós — вялікі і kephalē — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плява́, ‑ы, ж.

Вельмі тонкая скурка, тканка ў жывёльным або раслінным арганізме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)