бел. спартсменка (тэніс). Засл. майстар спорту (1991). Бронзавы прызёр Алімпійскіх гульняў (1992), пераможца тэнісных турніраў: Уімблдонскага (Англія, двойчы), пяршынстваў Францыі, Аўстраліі і ў парным разрадзе. Неаднаразовая пераможца і прызёр інш.міжнар. турніраў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ДАВІ́ЛЬ-СЮР-МЕР
(Deauville-sur-Mer),
прыморскі кліматычны курорт у Францыі. На ПдЗ ад г. Гаўр, на беразе праліва Ла-Манш. Развіваецца з 19 ст., адно з найб. папулярных месцаў адпачынку, цэнтр міжнар. турызму. Шматлікія палацы, вілы, атэлі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Júra
I
правазна́ўства, юрыспрудэ́нцыя, наву́ка аб пра́ве; разм. юры́стыка
~ studíeren — вывуча́ць пра́ва [юрыспрудэ́нцыю]
II
m -s
1) ю́ра (горная града)
2) геал.ю́рскі перы́яд
III
m -s ю́ра
1.
горы ў Швейцарыі і Францыі
2.
кантон у Швейцарыі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
актруа́
(фр. octroi = наданне)
увозныя пошліны на карысць феадала або горада ў сярэдневяковай Францыі, а пазней зборы на сельскагаспадарчыя прадукты пры іх увозе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
альбіго́йцы
(фр. Albigeois, ад лац. Albiga = назва французскага горада)
удзельнікі ерэтычнага руху ў Паўд.Францыі 12—13 ст., прыхільнікі вучэнняў катараў і вальдэнсаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
арыфла́ма
(фр. oriflamme, ад лац. aurum = золата + flamma = полымя)
1) каралеўскі сцяг у сярэдневяковай Францыі;
2) вялікі сцяг, падвешаны ўпоперак вуліцы паміж будынкамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
бакала́ўр
(с.-лац. baccalaureus)
1) першая вучоная ступень у сярэдневяковых універсітэтах Еўропы, а зараз у многіх краінах;
2) выпускнік сярэдняй школы ў Францыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сенеша́ль
(фр. sénéchal)
1) кіраўнік палацавай гаспадаркі ў франкскай дзяржаве;
2) службовая асоба ў феадальнай Францыі, якая загадвала юстыцыяй і ваеннымі справамі акругі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АРМЯ́НЕ
(саманазва хай),
нацыя, асн. насельніцтва Арменіі (2,7 млн.чал.). Усяго ў краінах СНД 4,1 млн.чал. (1979). Жывуць таксама ў ЗША, Францыі, Іране і інш. Агульная колькасць 54 млн.чал. (1987). Гавораць на армянскай мове. Сярод вернікаў пераважаюць хрысціяне-манафісіты.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВАКЛЮ́ЗЫ
(ад назвы крыніцы Ваклюз на ПдФранцыі),
ваклюзскія крыніцы, крыніцы, якія ўтвараюцца ў карставых абласцях пры выхадзе на паверхню падземнай ракі. Маюць вял. і пастаянны расход (дэбіт) вады. Ёсць на Каўказе, у Ферганскай даліне і інш. раёнах развіцця карсту.