трохство́льны, ‑ая, ‑ае.

З трыма стваламі (пра зброю). Трохствольнае ружжо. // У тры ствалы. Трохствольнае бурэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохто́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Аўтамашына грузападымальнасцю ў тры тоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

after​1 [ˈɑ:ftə] adv. пасля́, по́тым;

three years after праз тры гады́;

I never saw her after. Я ніколі яе больш не бачыў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

successive [səkˈsesɪv] adj. насту́пны, чарго́вы;

with each successive day з ко́жным насту́пным днём;

He made three successive attempts. Ён зрабіў тры спробы запар.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

three [θri:] num., n. тры, тро́йка

♦

by/in twos and threes па дво́е і тро́е;

the three Rs infml чыта́нне, пісьмо́, арыфме́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тро́е ‘трое’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Вруб., ТС), тро́я, тро́і ‘тс’ (ваўк., Сл. ПЗБ), тро́і ‘тс’ (Стан., Кліх), ст.-бел. трое, треи, трей ‘тс’ (ГСБМ), троя ‘тс’ (Жлутка), у тым ліку ў спалучэннях троя двадцать (Статут 1529). Параўн. укр. тро́ї, троє, рус. тро́е, польск. troje ‘тры асобы’, trzej, ст.-польск. trój, н.-луж. tšoji ‘трое’, ‘трайны’, в.-луж. troji ‘трайны’, палаб. tari ‘трое’, чэш. trojí, troje ‘трое’, ‘траякі’, славац. troje (н. р.) ‘тры’, ‘трое (у парных назоўніках)’, славен. tróje ‘трое’, tróji ‘траякі’, харв. trȍji, серб. тро̏ји ‘трайны’, макед. тројца ‘трое’, балг. дыял. тро́и, трой, тро́е, трои́ ‘трое’, ст.-слав. трои (м. р.), трое (н. р.) ‘тры, трое’. Прасл. *trojь ‘тры, трайны’, прыметнікавы лічэбнік *trьje м. р. (Дыбо, Этимология–2000–2002, 247), які з і.-е. *trei̯ó — зборны лічэбнік з tréi̯es ‘тры’ (Сной₃, 808; Борысь, 642; Фасмер, 4, 104). Сюды ж таксама троёвы ‘трохзубы, трохрогі’: троёвые вілкі́ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трохжы́льны ‘вынослівы’ (Сцяшк. Сл.). Да тры і жы́ла (гл.). Мабыць, з рус. разм. трёхжильный ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трыфу́нцік ‘дзіця, якое не набірае вагі да нормы’ (Жд. 1). Да тры і фунт, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

plus

adv плюс

zwei ~ drei ist fünf — два плюс тры – пяць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Heiligedreikönigstag

m -(e)s, -e рэл. Вадо́хрышча, Хрышчэ́нне Гаспо́дняе; Тры Каралі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)