despair

[dɪˈsper]

1.

n.

адча́й -ю m., кра́йняя безнадзе́йнасьць, ро́спач f.

2.

v.i.

тра́ціць надзе́ю, ня мець надзе́і

The doctors despaired of saving the sick man’s life — Ле́кары стра́цілі надзе́ю, што ўрату́юць хво́рага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

грунт

(польск. grunt, ад с.-в.-ням. grunt)

1) верхні пласт зямлі, глеба;

2) зямная паверхня наогул (напр. цвёрды г., пясчаны г.);

3) дно вадаёма (донны г.);

4) слой рэчыва, які наносіцца на палатно будучай карціны для надання паверхні гладкасці, патрэбнага колеру і інш.;

5) перан. тое галоўнае, на чым засноўваецца што-н. (траціць г. пад нагамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

труха́, ‑і, ДМ труса, ж.

Разм. Перацёртае сена, салома і пад.; пацяруха. Шашура злез на зямлю і атрос з сябе саламяную труху. Мележ. // Дробныя сухія рэшткі чаго‑н. наогул (паперы і пад.). Недасушаны торф траціць свае высокія паліўныя якасці, а пад дзеяннем марозу і зусім разбураецца, ператвараецца ў труху. «Беларусь». // перан. Што‑н. нікчэмнае, якое не мае карысці. Хто ж рые ямы на шляху, у пыл паваліцца той ніцма, і ператруць яго ў труху пуцін далёкіх навальніцы. Дудар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verzwéifeln

vi (h, s) (an D) тра́ціць надзе́ю (на што-н.), быць у ро́спачы [адча́і] (ад чаго-н.); глыбо́ка расчаро́ўвацца (у кім-н., чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

грунт

(польск. grunt, ад ням. Grund)

1) верхні пласт зямлі, глеба; зямная паверхня наогул (напр. пясчаны г.);

2) дно вадаёма (напр. донны г.);

3) ніжні слой фарбы, які наносіцца на палатно будучай карціны для надання паверхні гладкасці, патрэбнага колеру і інш.;

4) перан. тое галоўнае, на чым засноўваецца што-н. (напр. траціць г. пад нагамі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

скупы́

1. прил., прям., перен. скупо́й;

ён с. да кра́йнасці — он скуп до кра́йности;

~пы́я слёзы — скупы́е слёзы;

2. прил., разг. ску́дный;

~па́я прыро́да — ску́дная приро́да;

3. в знач. сущ. скупо́й; скупе́ц;

◊ с. два разы́ тра́ціць — посл. скупо́й теря́ет вдвойне́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

tarnish

[ˈtɑ:rnɪʃ]

1.

v.i.

1) тра́ціць бляск; цямне́ць

Silver tarnishes quickly — Срэ́бра ху́тка цямне́е

2) нясла́віць, зьнеслаўля́ць (сваё імя́, го́нар); пэ́цкаць, пля́міць

3) бля́кнуць

2.

n.

1) цьмя́насьць f., пацямне́лая паве́рхня

2) Figur. зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nuts [nʌts] adj. infml

1. дурнава́ты, ненарма́льны, крану́ты, звар’яце́лы;

I thought he was nuts. Я падумала, што ён звар’яцеў.

2. (about/on/over) апанта́ны; які́ страшэнна/шалёна/да вар’я́цтва захапля́ецца (чым-н.); які́ не па́мятае сябе́/тра́ціць ро́зум ад захапле́ння;

He’s nuts about cars. Ён да вар’яцтва захапляецца машынамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

изводи́ть несов., разг.

1. (расходовать) пераво́дзіць; (тратить) тра́ціць; (безрассудно) марнава́ць;

не то́пит, а то́лько дрова́ изводит не па́ліць, а то́лькі дро́вы пераво́дзіць;

он изводит мно́го де́нег ён тра́ціць шмат гро́шай;

2. (уничтожать) зво́дзіць; выво́дзіць; (истреблять) вынішча́ць; знішча́ць;

изводи́ть леса́ зво́дзіць (вынішча́ць, знішча́ць) лясы́;

изводи́ть тарака́нов выво́дзіць (вынішча́ць) тарака́наў;

3. му́чыць (каго), дайма́ць (каго), дапяка́ць (каму); (надоедать) назаля́ць (каму);

его́ изводит пода́гра яго́ му́чыць пада́гра;

он изводит това́рищей насме́шками ён дайма́е тава́рышаў (дапяка́е тава́рышам) насме́шкамі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

consume

[kənˈsu:m]

v.t.

1) спажыва́ць; е́сьці; зьяда́ць

2) расхо́даваць, выдатко́ўваць; тра́ціць, марнава́ць

He consumed his time talking, not studying — Ён змарнава́ў час на размо́вы заме́ст вучы́цца

3) зьнішча́ць, палі́ць

consumed by fire — зьні́шчаны агнём

•

- consumed with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)