connected [kəˈnektɪd] adj.

1. (with) звя́заны;

connected events падзе́і, памі́ж які́мі існуе́ су́вязь

2. злу́чаны;

well connected (to) які́ мае ва́жных знаёмых або́ сваяко́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трамва́йны Stráßenbahn-;

трамва́йны біле́т Stráßenbahnfahrschein m -s, -e;

трамва́йны прыпы́нак Stráßenbahnhaltestelle f -, -n;

трамва́йная су́вязь Stráßenbahnverkehr m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спалуча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да спалучыцца.

2. Гарманіраваць, адпавядаць адно другому. Як прыгожа спалучаюцца колеры. «Работніца і сялянка». Гляджу, як ільны на прасторах сінеюць, Як неба блакіт спалучаецца з полем. Хведаровіч.

3. Уступаць у сувязь, уваходзіць у спалучэнне. З колькаснымі лічэбнікамі два, тры, чатыры і г. д. зборныя назоўнікі не спалучаюцца. Граматыка.

4. Мець сувязь, служыць працягам адно другога; злучацца. Крама Раманюка спалучалася з пакоямі цесцевага дома. Карпюк.

5. Зал. да спалучаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэля́цыя

(с.-лац. correlatio)

узаемная сувязь, суадноснасць прадметаў, паняццяў або з’яў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

педэра́стыя

(гр. paiderastia = любоў да хлопцаў)

палавая сувязь мужчыны з мужчынам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

асацыі́равацца, ‑руецца; зак. і незак., з чым.

Кніжн. Уступіць (уступаць) у сувязь па асацыяцыі (у 3 знач.). У свядомасці чытача фальклорная сапраўднасць звычайна асацыіруецца з уяўленнем аб гераічнай сапраўднасці. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёрэле́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для перадачы радыёсігналаў звышвысокай частаты цераз шэраг прыёмна-перадавальных радыёстанцый. Радыёрэлейная апаратура. Радыёрэлейныя станцыі.

2. Які ажыццяўляецца перадачай сігналаў цераз шэраг прыёмна-перадавальных радыёстанцый. Радыёрэлейная сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

afiliacja

ж.

1. далучэнне; прыняцце; сувязь; уключэнне;

2. стварэнне філіяла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

intrigue

1. [ˈɪntri:g]

n.

1) та́йныя падко́пы, інтры́га f.

2) патае́мная любо́ўная су́вязь

3) сюжэ́тная лі́нія ў драматы́чным тво́ры

2. [ɪnˈtri:g]

v.i.

1) інтрыгава́ць, ве́сьці інтры́гі

2) мець патае́мную любо́ўную су́вязь

3.

v.t.

узбуджа́ць ціка́васьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

органи́ческий в разн. знач. аргані́чны;

органи́ческий мир аргані́чны свет;

органи́ческая хи́мия аргані́чная хі́мія;

органи́ческая связь с наро́дом аргані́чная су́вязь з наро́дам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)