Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
рэ́зкі, -ая, -ае.
1. Які праяўляецца з вялікай сілай, вастрынёй.
Р. вецер.
Рэзкія болі.
2. Раптоўны і вельмі значны.
Рэзкае павышэнне паспяховасці навучэнцаў.
Рэзкае пахаладанне.
3. Занадта моцны.
Р. крык.
Р. пах.
Рэзкае святло.
4. Пазбаўлены мяккасці, плаўнасці, парывісты.
Рэзкія рухі.
5. Які вызначаецца выразнымі абрысамі, не расплыўчаты.
Рэзкія лініі.
Рэзкія рысы твару.
6. Прамы і жорсткі, востры.
Рэзкая крытыка.
Рэзкія словы.
Р. соус.
|| наз.рэ́зкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прапалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак.
1. Прадзіравіць агнём, чым-н. едкім.
П. дзірку ў шынялі. П. кіслатой.
2. і ў чым. Добра напаліць, выпаліць для абагравання.
П. печ або ў печы.
3. Правесці які-н. час, займаючыся паленнем чаго-н. ці ў чым-н. або даць гарэць чаму-н. на працягу якога-н. часу.
П. святло дараніцы.
|| незак.прапа́льваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
О́птыка — ’раздзел фізікі, які вывучае святло, яго законы, уласцівасці’ (ТСБМ). Запазычана з рус.оптика, якое праз ням.Optik (XVII ст.) з лац.optica (Фасмер, 3, 147). Іншае тлумачэнне гл. КЭСРЯ, 311. Рус.оптика запазычана з франц.optique (XVIII ст.), але ў гэтым выпадку мы б чакалі націск на перадапошнім складзе (*опти́ка) і, магчыма, іншую марфалогію.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пага́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. пагас, ‑ла і пагаснуў, ‑нула; зак.
1.(1і2ас.неўжыв.). Перастаць гарэць, свяціць, свяціцца; затухнуць. Ліхтар пагас. Пагасла святло. □ Выгарала датла і пагасла вогнішча.Бажко.// Перастаць адлюстроўваць, адбіваць. Сонца схавалася за ўзгоркам, пагаслі шыбы.Шамякін.
2.перан. Страціць бляск, жвавасць (пра вочы, позірк і пад.). Позірк пагас. □ «Грозныя» аганькі ў Маніных вачах пагаслі.Пестрак.// Страціць настрой, стаць абыякавым. Вейкі ў Лёдзі ўздрыгнулі, і яна быццам пагасла.Карпаў.
3.перан. Знікнуць; аслабець. Не, не пагасне ніколі — Ленінскай праўды святло.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фотагені́чны
(ад гр. phos, -otos = святло + genos = род, паходжанне)
выразны, які добра перадаецца на фотаздымку, кінаплёнцы (напр. ф. твар); параўн.тэлегенічны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
электраармату́ра
(ад электра- + арматура)
сукупнасць устройстваў, якімі замацоўваюць электрычныя лямпы, падводзяць да іх ток, засцерагаюць ад пашкоджанняў, размяркоўваюць святло і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ábdämpfen
vt
1) даць вы́парыцца
2) тушы́ць (мяса, гародніну)
3) прыглуша́ць (гук), памянша́ць (святло)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ме́сячны
1. ме́сячный;
м. акла́д — ме́сячный окла́д;
2. (относящийся к луне) лу́нный, месячный;
~нае зацьме́нне — лу́нное затме́ние;
~нае святло́ — лу́нный (ме́сячный) свет;
м. год — лу́нный год
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ро́зсвет ’досвітак, світанне, золак’ (Нас.). Укр.ро́зсвіт, славен.(raz)svit ’тс’, серб., чарнаг.ра̏свит. Фармальна ўтворана пры дапамозе прыстаўкі раз- (< прасл.*orz‑) і назоўніка свет‑ (< прасл.*světъ ’святло’ < і.-е.*svoi̯t‑) > свяці́ць ’асвятляць’ (гл.). Тут дзеяслоўная прыстаўка надае назоўніку значэнне ’пашырацца, распаўсюджвацца’. Аналагічна польск.rozbrzask і brzask, чэш.rozbřesk і břesk, ст.-чэш.bréžk, славац.rozbresk ’світанак’.