ры́зыка ж.

1. в разн. знач. риск м.;

2. разг. форс м., зано́счивость;

◊ на сваю́ ~ку — на свой риск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

звышсакрэ́тны, ‑ая, ‑ае.

У вышэйшай ступені сакрэтны. Сакрэтны пакет станавога прыстава Агаціна Галер палажыў у свой звышсакрэтны сейф. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задыя́к, ‑а, м.

Дванаццаць сузор’яў, праз якія Сонца праходзіць свой бачны шлях на працягу года.

•••

Знакі задыяка гл. знак.

[Ад грэч. zōdiakós (kyklōs) — звярыны круг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бляды́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Тое, што і бледны (у 1, 2 знач.). Кацярына выцірала Твар свой стомлены, бляды... Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варкату́н, ‑а, м.

Той, хто любіць варкатаць, хто заўсёды варкоча. І злуецца варкатун, На свой лёс, на макрату. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёама́тар, ‑а, м.

Той, хто любіць займацца радыётэхнікай і радыёсувяззю. Гурток радыёаматараў. □ Радыёаматары бяруцца сканструяваць свой арыгінальны радыёпрыёмнік. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціска́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць якога‑н. рэчыва сціскацца, памяншаць свой аб’ём над уздзеяннем знешняга ціску. Сціскальнасць газаў. Сціскальнасць вадкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

На́скі, на́ські ’наш, свой’ (Нас., Рам., Яруш., Растарг.; парыц., Янк. Мат.; Мат. Маг., Янк. 1, Бяльк.; міёр., Нар. сл.), на́скі ’тутэйшы’ (Сл. ПЗБ), на́ські ’наш (беларускі)’ (Жд. 2), ’таварыскі’ (Ян.), укр. наський ’тс’. Ад наш (> наш‑скі), паводле Карскага — «займеннікавае ўтварэнне на народнай аснове» (Карскі 2-3, 54).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бляя́ць, бляе; незак.

Крычаць (пра авечак). То там, то сям з саней падавала свой прарэзлівы голас свіння, бляяла авечка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на-гара́, прысл.

У шахцёраў — наверх, на паверхню зямлі. І скарб свой са штолень глыбокіх падаў Салігорск на-гара. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)