The train moved off with a jerk. Цягнік пачаў рэзка рухацца.
2.infml ду́рань, нікчэ́мнасць
3. су́тарга
4. замарынава́нае мя́са
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ірвану́ццаірвану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак. і аднакр.
Зрабіць рэзкі рух, кінуцца, памкнуцца куды‑н. Конь адразу скочыў, ірвануўся і, дзіка храпучы, паляцеў па вуліцы.Мележ.Сабраўшы ўсю сваю сілу, Генадзь ірвануўся і ўгледзеў, што адна нага яго правалілася пад мост.Сабаленка.Партызанскія ўзводы рвануліся наперад.М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцепану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Разм. Зрабіць рэзкі рух якой‑н. часткай цела (часцей плячыма). Сяргей сцепануў плечуком і не адказаў.Крапіва.Ніна галавою сцепанула, каб пазбыцца гэтага непрыемнага ўяўлення.Лобан.//безас. Пра міжвольны сутаргавы рух, скарачэнне мышцаў. — Ага!.. — гукнуў з усёй моцы Косцік. Шурку ажно сцепанула.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлапу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Рмн. ‑шак; ж.
1. Елачная цацка ў выглядзе папяровай трубачкі, якая, разрываючыся, утварае рэзкі гук.
2. Прыстасаванне ў выглядзе акраўка скуры, гумы і пад. на ручцы для знішчэння мух.
3. Шматгадовая травяністая расліна сямейства гваздзіковых з белымі кветкамі, чашачка якіх з трэскам лопаецца пры ўдары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cranky
[ˈkræŋki]
adj.
1) капры́зны (пра дзіця́), злы; зло́сны, лёгка раздражня́льны; рэ́зкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zing
[zɪŋ]1.
n.
1) бра́згат -у m., рэ́зкі зво́нны гук або́ гуд
2) Sl. бадзёрасьць, жы́васьць f.
2.
v.i.
бразгата́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abusive
[əˈbju:sɪv]
adj.
1) абра́зьлівы, зьнява́жлівы; рэ́зкі
abusive words — абра́зьлівыя сло́вы
abusive language — ла́янка
2) які́ дрэ́нна абыхо́дзіцца
3) няпра́вільна ўжы́ты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вёрткі ’здольны да хуткіх і спрытных рухаў; выкрутлівы, порсткі, жвавы; пранырлівы’ (КТС, БРС, Шат., Карл.), укр.ве́рткий ’шустры’, рус.разан.вёртко ’хутка, скора’, чэш.уст.vrtký, новае vratký ’нясталы, ненадзейны, хісткі’, славац.vrtký ’хуткі, рухлівы, неспакойны, вёрткі, рэзкі’. Паўн.-слав. ізалекса. Утворана пры дапамозе суф. ‑kъ ад дзеяслова vьrtěti; гл. вярцець. Крукоўскі (162) лічыць гэту лексему агульнарускай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зі́каць ’груба пакрыкваць’ (слонім., клец., Жыв. сл.). Рус.дыял.зыкать ’крычаць’, ’бегаць ад укусаў’ (ад зык1 ’рэзкі гук’ і зык2 ’авадзень’ > ’непакой ад аваднёў’), зи́кать ’бегаць ад укусаў’, укр.зикати ’крычаць’. Зікаць, відаць, кантамінацыя не поўнасцю зафіксаваных у бел. мове форм і значэнняў, адпаведных рус.: зыкаць дало значэнне ’крычаць’, а зікаць — форму. Параўн. зыкацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́лікі1 ’рэзкі, востры боль, рэзь у жываце, баку’ (ТСБМ, Нас.). З лац.colica ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 200–201). Памылкова разглядалася як запазычанне з франц.colique (Фасмер, 2, 291). Але як было даведзена, упершыню зафіксавана ў XVII ст. у перакладзеным з лацінскай мовы помніку (Шанскі, 2, 8, 200).