стэрэаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел геаметрыі, у якім вывучаюцца ўласцівасці геаметрычных фігур, што не ляжаць у адной плоскасці; прасторавая геаметрыя.

[Ад грэч. stereos — прасторавы і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасало́гія, ‑і, ж.

Раздзел крыміналістыкі, які займаецца фіксацыяй і вывучэннем слядоў, пакінутых на месцы злачынства чалавекам, машынай і інш.

[Ад фр. trace — след і грэч. logós — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імаве́рнасць, -і, ж.

1. гл. імаверны.

2. Аб’ектыўная магчымасць ажыццяўлення чаго-н.

3. Ступень абгрунтаванасці, верагоднасць, дапушчальнасць.

Ступень імавернасці чаго-н.

○

Тэорыя імавернасцей — раздзел матэматыкі, які вывучае заканамернасці выпадковых з’яў.

|| прым. імаве́рнасны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гігіе́на, -ы, ж.

1. Раздзел медыцыны, які вывучае ўмовы захавання здароўя.

2. Сістэма мер, накіраваная на падтрыманне здароўя, папярэджанне захворванняў.

Г. працы.

Г. харчавання.

Асабістая г.

Г. лесу.

Г. водных басейнаў.

|| прым. гігіені́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неаргані́чны, -ая, -ае.

1. Які не ўключае ў сябе жывыя арганізмы; нежывы.

Неарганічная прырода.

2. Які адносіцца да нежывой прыроды.

Неарганічныя рэчывы.

○

Неарганічная хімія — раздзел хіміі, які вывучае састаў, уласцівасці і пераўтварэнні рэчываў нежывой прыроды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прае́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

1. Адлюстраванне прасторавых фігур на плоскасці.

2. Перадача на экран відарысаў.

|| прым. праекты́ўны, -ая, -ае (да 1 знач.) і праекцы́йны, -ая, -ае.

Праектыўная геаметрыя (раздзел геаметрыі). Праекцыйны ліхтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арыфме́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел матэматыкі, які займаецца вывучэннем найпрасцейшых уласцівасцей лікаў і дзеянняў, якія робяцца з імі.

[Грэч. arithmētike.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідраме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел гідралогіі, у якім вывучаюцца ўласцівасці цякучых вод (хуткасць, глыбіня і пад.) і спосабы вымярэння гэтых уласцівасцей.

[Ад грэч. hýdōr — вада і metréō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейрапсіхало́гія, ‑і, ж.

Раздзел псіхалогіі, які вывучае псіхічную дзейнасць чалавека ў сувязі з функцыяніраваннем цэнтральнай нервовай сістэмы ў пэўных умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нефрало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае будову і функцыі нырак, прычыны іх захворванняў, метады лячэння і прафілактыкі гэтых захворванняў.

[Ад грэч. nephrós — нырка і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)