траўматало́гія, ‑і, ж.
Раздзел медыцыны, які вывучае траўматычныя пашкоджанні, хваробы, звязаныя з імі, а таксама метады лячэння і прафілактыку іх.
[Ад грэч. tráuma — рана і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фауні́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел заалогіі, які вывучае фауну наогул і размяшчэнне жывёл на пэўных тэрыторыях зямнога шэра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фенагене́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Раздзел генетыкі, які вывучае праяўленне дзеяння генаў і іх сукупнасці ў працэсе развіцця асобіны.
[Ад грэч. phainō — выяўляю і слова генетыка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электраста́тыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.
Раздзел фізікі, які вывучае ўласцівасці электрычнасць наэлектрызаваных цел у адносна нерухомым стане; проціл. электрадынаміка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́птыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Раздзел фізікі, які вывучае з’явы і ўласцівасці святла, яго распаўсюджвання і ўзаемадзеяння з рэчывам.
2. зб. Прыборы і інструменты, дзеянне якіх заснавана на законах гэтай навукі.
|| прым. апты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
аку́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. Раздзел фізікі, які вывучае гукавыя з’явы.
2. Чутнасць гукаў (музыкі, гутаркі і пад.) у якім-н. памяшканні, абумоўленая формай і матэрыялам гэтага памяшкання.
А. тэатральнай залы.
|| прым. акусты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гідрадына́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.
Раздзел гідрамеханікі, які вывучае рух вадкасцей у сувязі з тымі сіламі, што на іх дзейнічаюць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэнтгенатэрапі́я, ‑і, ж.
1. Раздзел прамянёвай тэрапіі, які вывучае ўжыванне рэнтгенаўскіх прамянёў у медыцыне.
2. Прымяненне рэнтгенаўскіх прамянёў з мэтай лячэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрмадына́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.
Раздзел фізікі, які вывучае законы цеплавога руху і ўплыў цеплавога руху на фізічныя ўласцівасці цел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрмінало́гія, ‑і, ж.
Сукупнасць тэрмінаў у якой‑н. галіне навукі, мастацтва, грамадскага жыцця. Матэматычная тэрміналогія. // Раздзел лексікалогіі, які займаецца вывучэннем тэрмінаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)