Léhrbrief

m -(e)s, -e

1) пасве́дчанне аб заканчэ́нні (вытво́рчага) навуча́ння

2) пед. метады́чнае пісьмо́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пісу́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Разм. Маленькае пісьмо, запіска. — Уся гэта мая бяда, як ты кажаш, змешчана вось у гэтай невялічкай пісульцы, — Лабановіч паказаў паперку ад дырэкцыі народных школ. Колас. Не раз Міхалка слаў пісулькі да свайго сябрука Андрэя. Ядвігін Ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уста́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які з’яўляецца ўставам. Устаўнае пісьмо. Устаўная вязь.

устаўны́, ‑ая, ‑ое.

Прыстасаваны для таго, каб устаўляць у што‑н. Устаўныя шыпы. // Устаўлены ў што‑н. Устаўны рукаў. Устаўныя зубы. □ Характэрнай асаблівасцю кампазіцыі буйных твораў Якуба Коласа з’яўляецца наяўнасць устаўных алегарычных апавяданняў. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закры́ты

1. закры́тый; задёрнутый;

2. с.-х. заде́ланный;

1, 2 см. закры́ць;

○ ~тае галасава́нне — закры́тое голосова́ние;

~тае мо́ра — закры́тое мо́ре;

~тае пісьмо́ — закры́тое письмо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пазыко́вы

1. за́ймовый;

2. заёмный;

~вае пісьмо́ — заёмное письмо́;

3. (связанный с получением или выдачей ссуды) ссу́дный;

4. (взятый или данный в долг) заимообра́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ліст², -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Тонкі плоскі кусок якога-н. матэрыялу.

Л. бляхі.

Л. паперы.

2. Пісьмо.

Атрымаць л.

3. Дакумент, якім што-н. пацвярджаецца або загадваецца (спец.).

○

Выканаўчы ліст — дакумент на права спагнання паводле рашэння суда.

Ты́тульны ліст — старонка ў пачатку кнігі, дысертацыі і пад., дзе надрукавана яе назва.

◊

З ліста (іграць, чытаць) — адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі.

|| памянш. лісто́к, -тка́, мн. -ткі́; -тко́ў, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

reply​2 [rɪˈplaɪ] v. (to, with) адка́зваць (у розных знач.);

reply to the enemy’s fire адказа́ць на аго́нь праці́ўніка;

He never replied to any of my letters. Ён не адказаў ні на адно маё пісьмо.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дапіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што.

1. Скончыць пісаць што‑н.; напісаць да якога‑н. месца. Дапісаць пісьмо. Дапісаць кнігу да сярэдзіны.

2. Дадаць да напісанага; прыпісаць. А ў канцы дапісалі: «Рады паведаміць вам такую навіну». Якімовіч. [Акцызнік] ведаў і другое — у ведамасці ўсё можна дапісаць. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распяча́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкрыць, зняўшы пячаць або тое, чым запячатана што‑н. Распячатаць склад. // Раскрыць што‑н. заклеенае, запячатанае (пісьмо, пакет). Як толькі Андрэй апынуўся адзін, ён распячатаў канверт. Колас. Я нервова распячатаў пакет, адтуль выпала фотакартка Люды з надпісам: «Майму каханаму дурню». Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wystosować

зак. накіраваць, паслаць;

wystosować pismo — накіраваць пісьмо;

wystosować prośbę o … — звярнуцца з просьбай аб (пра)...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)