рубі́ла, ‑а, н.
Прылада працы першабытнага чалавека з каменя міндалепадобнай формы, патоўшчанага і закругленага ў аснове, завостранага на канцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наву́шнікі, -аў, адз. наву́шнік, -а, м.
1. Прылада для слухання, якая надзяваецца на вушы.
Н. да плэера.
2. Частка цёплай шапкі, якая закрывае вушы, або спецыяльнае прыстасаванне для засцярогі вушэй ад холаду.
Апусціць навушнікі ў шапцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
лю́лька¹, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.
Прылада для курэння, якая складаецца з цыбука і коўшыка для тытуню.
Пыхкаць люлькай.
|| памянш. лю́лечка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. лю́лечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
во́сці, ‑яў; адз. няма.
Рыбалоўная прылада ў выглядзе віл. Іліко.. схапіў свае восці і ўдарам пад жабры дакончыў рыбіну. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмежава́льнік, ‑а, м.
Спец. Прылада, якая робіць немагчымай работу машыны, устаноўкі за межамі паказаных велічынь. Сашнікі сеялак абсталяваны абмежавальнікамі глыбіні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жак, ‑а, м.
Рыбалоўная прылада: нерат з двума крыламі. Падняў кулёк. Як меддзю, карасямі Набіт да крылля рэдкавокі жак. Прануза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
культыва́тар, ‑а, м.
Сельскагаспадарчая прылада для рыхлення ўзаранай глебы, міжрадковай апрацоўкі пасеваў, знішчэння пустазелля і пад. Прапашны культыватар. Навясны культыватар.
[Фр. cultivateur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марэо́граф, ‑а, м.
Спец. Прылада для вымярэння і аўтаматычнага запісу змянення ўзроўню вады ў адкрытым моры і на берагавых станцыях.
[Ад лац. mare — мора і грэч. graphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сферо́метр, ‑а, м.
Прылада для вымярэння крывізны сферычных паверхняў (лінзаў, шкла ў акулярах і пад.), якая ўжываецца ў аптычнай прамысловасці.
[Ад грэч. sphaira — шар і metréo — вымяраю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трамбо́ўка, ‑і, ДМ ‑боўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. трамбаваць.
2. Р мн. ‑бовак. Прылада, машына для трамбавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)