аксідава́ць
(фр. oxyder, ад гр. oksys = кіслы)
праводзіць аксідацыю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дэмілітарызава́ць
(фр. démilitariser)
праводзіць дэмілітарызацыю, раззбраенне якой-н. дзяржавы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
каранава́ць
(польск. koronować, ад лац. coronare)
праводзіць цырымонію каранацыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
экстрапалі́раваць
(ад экстра- + лац. polire = рабіць гладкім)
праводзіць экстрапаляцыю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дыскрымінацы́йны diskriminíerend;
прыма́ць дыскрымінацы́йныя зако́ны diskriminíerende Gesétze verábschieden;
право́дзіць дыскрымінацы́йную палі́тыку éine diskriminíerende Politík [éine Politík der Diskriminierung] betréiben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прабаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., што.
Разм. Праводзіць, затрачваць (час). Калі наставала ноч, .. [старая] забіралася на печ і, падкурчыўшы ногі, прабаўляла час, пакуль гарэў агонь. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фугі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.
Спец.
1. Праводзіць ва ўсіх галасах адну або некалькі тэм.
2. што. Уносіць у музычны твор элементы фугі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
decontaminate
[,di:kənˈtæmɪneɪt]
v.t.
1) абеззара́жваць, ачышча́ць ад шко́дных рэ́чываў
2) право́дзіць дэкантаміна́цыю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Трэ́нер ‘спецыяліст, які кіруе трэніроўкай’ (ТСБМ). Праз польскую ці рускую мову з англ. trainer ‘трэнер, інструктар, дрэсіроўшчык’. Аналагічна: трэ́нінг ‘трэніроўка’ (ТСБМ), трэнава́нне ‘тс’ (Некр. і Байк.), трэнава́ць ‘праводзіць трэніроўкі’ (Некр. і Байк.) і трэнірава́ць ‘навучаючы каго-небудзь, праводзіць сістэматычныя практыкаванні па чым-небудзь’ (ТСБМ), ‘тармазіць (плыт)’ (шальч., Сл. ПЗБ); параўн. да апошняга англ. train ‘шэраг, ланцуг, гуж’, ‘чарада’. Сюды ж трэніроўка ‘навучанне маладога сабакі да палявання’ (Сцяшк.). Гл. Брукнер, 576; ЕСУМ, 5, 629; Арол, 4, 98.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэпеты́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Настаўнік, звычайна дамашні, які рэпеціруе (у 2 знач.) каго-н.
2. Вопытны спецыяліст, які праводзіць групавыя ці індывідуальныя рэпетыцыі з акцёрамі.
Р. па вакале.
Р. па балеце.
|| ж. рэпеты́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. рэпеты́тарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)