Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уціхамі́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.
1.каго-што. Супакоіць, зменшыць сілу праяўлення чаго-н.
У. дзяцей.
У. злосць.
2.каго. Сілай супакоіць; задушыць (бунт, паўстаннеі пад.).
У. бунтаўшчыкоў.
3.каго-што. Падпарадкаваць сваёй волі; утаймаваць.
У. стыхію.
У. раз’юшанага быка.
|| незак.уціхамі́рваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз.уціхамі́рванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
rising[ˈraɪzɪŋ]n.
1.паўста́нне, бунт
2. пад’ём
3. усхо́д, узыхо́д;
the rising of the sun узыхо́д со́нца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
rebellíeren
vi узбунтава́цца; выхо́дзіць з сябе; узня́ць паўста́нне [бунт]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зве́ргнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.
Сілай пазбавіць улады; скінуць. Звергнуць цара. Звергнуць манархію. □ Мы ўзнімаем паўстанне са зброяй у руках, каб звергнуць царскі ўрад і заваяваць свабоду ўсяму народу.Ленін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́караніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Канчаткова знішчыць, вывесці, зжыць. Выкараніць зло. □ Абурэнне супроць паноў і польскай ваеншчыны месцамі вылівалася ў паўстанне, і палякі прыкладаюць усе намаганні, каб выкараніць дух непакоры.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
«Ніка» (паўстанне) 10/39
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
баксёрскі
1.спорт. боксёрский;
~кія пальча́ткі — боксёрские перча́тки; см. баксёр I;
2.ист.: ~кае паўста́нне боксёрское восста́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бунт
(польск. bunt, ад ням. Bund = звязак)
1) стыхійнае паўстанне, мяцеж;
2) перан. пратэст, абурэнне;
3) уст. звязак, кіпа; стос.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Мяце́ж ’стыхійнае, узброенае паўстанне’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ), ’разбой, сумятня, знішчэнне’, ’завея, мяцеліца’ (ТС), мяцежа́ ’паўстанне’ (валож., Сл. ПЗБ), мяцежыць ’трывожыць, прыводзіць у замяшанне’ (Нар. Гом.). Укр.меті́ж, ст.-чэш.mětež, славац.mätež ’сумятня’, славен.mȇtež ’бура, мяцеліца’, серб.-харв.ме́теж, макед.метеж, балг.мете́ж, ст.-слав.многомѧтеѫенъ, чэхаслав.мѧтежь ’мяцеж’. Прасл.mętezь: mętezь (Варбат, Слав. языкозн. VII Междунар. съезд, M., 1973, 95), утворанае ад męsti (рус.мясти́ ’прыводзіць у сумятню’, ст.-рус.мясти ’перамешваць’ (XII ст.), ’блытаць’, ’падбухторваць’, ’мітрэнжыць’, ’грэбаваць’, н.-луж.měsć, в.-луж.mjasć, чэш.másti, славац.miasť, славен.mę́sti ’тс’, серб.-харв.ме́сти ’збіваць масла’, ме́сти се ’блытацца, бударажыць’) (Бернекер, 2, 44; Фасмер, 3, 31 і 32; Скок, 2, 413; БЕР, 3, 767).