участкі храстка, якія ахопліваюць галоўны канец хорды.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
педыпа́льпы
(ад лац. pes, pedis = нага + palpus = шчупальца)
другая пара галавагрудных канечнасцей павукападобных.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
паста́ў1, ‑става, м.
Пара млынавых камянёў, адзін з якіх нерухомы, а другі круціцца на ім. Вецер добры быў, вятрак малоў на два паставы.Сабаленка.
паста́ў2, ‑става, м.
Тое, што і сувой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вапо́ры ’настрой’ (Нас.). Укр.вапор, вапори ’тс’. Насовіч лічыў вапоры < vapor, маючы, відаць, на ўвазе лац. крыніцу. Вапоры < польск.wapory ’цяжкі дух; дрэнны настрой’ < лац.vapor ’пара’ (Кюнэ, Poln., 113; Рудніцкі, 1, 311).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Малацьба́, мыладзьба́, молоцьба́, маладжба́ ’выбіванне зерня з каласоў, струкоў; час, пара, калі малоцяць’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., ТС, Ян.). Укр., рус.молотьба, польск.młoćba, чэш., славац.mlatba. Паўн.-слав.moltьba. Да малаціць, молат (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дамо́ўпрысл. nach Hause, heim;
вярта́цца дамо́ў (на радзіму) héimkehren аддз.vi (s);
мне пара́ дамо́ў nun muss ich nach Háuse géhen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
жні́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да жніва, звязаны з ім. Жніўная пара. □ У жніўны дзень на вуліцы бязлюдна. Нават бэз заснуў каля дзвярэй.Караткевіч.// Які выконваецца ў час жніва. Жніўны абрад. Жніўная песня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́пырснуцца, ‑нецца; зак. і аднакр.
1. Пырснуўшы, выліцца.
2.перан. Тое, што і выпырснуць (у 3 знач.). Была тая пара года, калі на дрэвах палопаліся пупышкі і выпырснулася свежая, яшчэ кволая зеляніна вясны.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вандзігаць ’напружана працаваць (?)’ (КЭС): «А што ж, браток, мая справа такая: свята адпачывай, будні працуй. Была пара, вандзігаў і я так, ого-о!» (Ц. Гартны). Вандзігаць < *вандзіга, якое можа быць звязана з вандраваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
парагеліятрапі́зм
(ад пара- + геліятрапізм)
рухі лісця некаторых раслін з мэтай пазбегнуць яркага сонечнага святла.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)