Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
full-length
[,fʊlˈleŋӨ]
adj., adv.
1) на ўве́сь рост (пра партрэ́т, лю́стра)
2) да зямлі́(пра суке́нку), даўгі́(пра фу́тра, паліто́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
хандра́, ‑ы, ж.
Маркотны, сумны настрой; туга. Пад дзеяннем усё той жа хандры, якая яго выгнала з інтэрната, Міша ўстаў, апрануў паліто і пайшоў на вуліцу.Карпюк.Ні маці, ні бабулька не папракалі, цярпліва чакаючы, калі пройдзе.. хандра [у Марынкі].Шыцік.
[Ад грэч. hypochondria.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сак
(фр. sac < лац. saccus, ад гр. sakkos = мяшок)
1) прыстасаванне ў выглядзе нацягнутай на абруч сеткі для лоўлі рыбы;
2) уст. свабоднае жаночае паліто.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сцяга́ццасов., разг.
1. сходи́ть куда́-л. ме́дленно и прийти́ обра́тно;
2. (износиться) истаска́ться;
паліто́ ўжо ~га́лася — пальто́ уже́ истаска́лось
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пінжа́к, пінджа́к ’частка мужчынскага касцюма — куртка з рукавамі’ (ТСБМ, Шат., Касп., Бяльк., ТС; паўн.-бел., брэсц., баран., ЛА, 4); мсцісл.піпжачонык, пінжачонка ’тс’ (Юрч. СНЛ). З рус.пиджа́к ’тс’ з устаўным ‑н‑, ці з польск.pindżak ’тс’, якія з англ.pea‑jacket ’куртка, кароткае паліто’ < с.-нідэр.pîe ’байкавая курта’ (Фасмер, 3, 259).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́церын, ‑а.
Разм. Які мае адносіны да маці, належыць маці. Любуючыся паводкаю, Рыгор успамінаў мацерыны байкі.Гартны.На лаўцы перад .. [шафаю] ляжала ўся выбраная з яе адзежа: бацькаўская святочная, кароткая, да калень, футэрка на заячых [ш]курках, мацерына паліто на ваце.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аддзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Адносіць назад або ўбок павевамі ветру. Вецер аддзімае крысы паліто.// Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак. А Лёва, стоячы побач з тэлефоннай будкай, толькі пацее ды аддзімае.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэгла́н,
1.нескл.прым. Скроены так, што рукаў складае з плячом адно цэлае. Рукаў рэглан. Пальто рэглан.
2.узнач.наз.рэглая, ‑а, м.Разм.Паліто, куртка такога пакрою. Штурман быў адзіны чалавек у палку, які хадзіў у даваенным рэглане.Алешка.
[Англ. raglan.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)