дэнуда́цыя, ‑і, ж.
Спец. Сукупнасць прыродных працэсаў разбурэння горных народ, пераносу і намнажэння іх у больш нізкіх мясцінах.
[Лац. denudatio — агаленне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малі́йцы, ‑аў; адз. маліец, ‑лійца, м.; малійка, ‑і, ДМ ‑лійцы; мн. малійкі, ‑ліек; ж.
Народ Рэспублікі Малі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падхадзі́цца, ‑хаджуся, ‑ходзішся, ‑ходзіцца; зак.
Абл. Ухадзіцца. Лета было добрае, пагода спрыяла ўраджаю і рабоце. Народ падхадзіўся. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасядзе́лкі, ‑лак; адз. няма.
Абл. Тое, што і пасядзенкі. — Запаліш святло — глядзіш і збярэцца народ на пасядзелкі. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́нты, нескл.; адз. ханты, м. і ж.
Народ, які жыве ў Ханты-Мансійскай і Ямала-Ненецкай аўтаномных акругах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віта́ць несов.
1. в разн. знач. приве́тствовать;
наро́д віта́ў геро́яў — наро́д приве́тствовал геро́ев;
пту́шкі го́ласна віта́юць усхо́д со́нца — пти́цы гро́мко приве́тствуют восхо́д со́лнца;
віта́ем ва́шу прапано́ву — приве́тствуем ва́ше предложе́ние;
2. поздравля́ть;
в. з по́спехам — поздравля́ть с успе́хом;
в. са свя́там — поздравля́ть с пра́здником
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́сыпаць, -плю, -плеш, -пле; вы́сып; -паны; зак.
1. што. Сыплючы, выдаліць.
В. збожжа з мяшка.
2. што. Услаць чым-н. сыпкім.
В. сцежку пяском.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выйсці, выбегчы ў мностве (разм.).
На вуліцу высыпаў народ.
|| незак. высыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.
1. Падымаць бунт¹, удзельнічаць у бунце¹.
2. каго-што. Падбухторваць да бунту¹.
Б. народ.
3. перан. Пратэставаць, упарта не згаджацца.
Не магу вечарам дзяжурыць: жонка бунтуе.
4. каго. Збіваць з толку.
Ты мяне не бунтуй, я сам разбяруся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́нсі, нескл., м. і ж. і мансі́йцы, -аў, адз. мансіе́ц, -сійца, м.
Народ уграфінскай моўнай групы, які насяляе Ханты-Мансійскую аўтаномную акругу, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. мансі́йка, -і, ДМ -сійцы, мн. -і, -сіе́к.
|| прым. ма́нсі, нязм. і мансі́йскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
belligerent
[bəˈlɪdʒərənt]
1.
adj.
1) ваяўні́чы; задзі́рысты
2) які́ вядзе́ вайну́, які́ ваю́е
2.
n.
край, наро́д, які́ вядзе́ вайну́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)