Sáchbuch

n -es, -bücher навуко́ва-папуля́рная кні́га (па якой-н. спецыяльнасці)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

супрацо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які працуе разам з кім-н.

Супрацоўнікі аддзела.

2. Назва работнікаў некаторых спецыяльнасцей, а таксама ўвогуле служачых.

С. музея.

С. часопіса.

Літаратурны с.

○

Навуковы супрацоўнік — пасада супрацоўніка навукова-даследчай установы; асоба, якая займае гэтую пасаду.

|| ж. супрацо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. супрацо́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

БЕЛГЕ́А,

гл. Беларускае дзяржаўнае навукова-даследчае геалагічнае прадпрыемства.

т. 3, с. 75

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прагноз,

навукова-абгрунтаванае суджэнне пра нешта ў будучыні.

т. 12, с. 533

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́вучыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. гл. вучыць.

2. што. Вучачы, засвоіць; развучыць.

В. замежную мову.

В. песню.

3. што. Навукова даследаваць, пазнаць.

В. прычыны засухі.

В. старажытную архітэктуру.

4. што. Уважліва назіраючы, азнаёміцца, зразумець.

В. абстаноўку.

|| незак. вывуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. вы́вучка, -і, ДМ -чцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

БЕЛНДІЭНЕРГАПРА́М,

гл. Беларускі навукова-даследчы і праектна-канструктарскі энергетычны інстытут.

т. 3, с. 80

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Электрон»,

серыя савецкіх навукова-даследчых штучных спадарожнікаў Зямлі.

т. 18, кн. 1, с. 95

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каардынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Узгадніць (узгадняць), прывесці (прыводзіць) у адпаведнасць чые‑н. дзеянні, ўчынкі і пад. Каардынаваць работу навукова-даследчых інстытутаў. □ Партызаны прыслалі пасланца. Цяпер можна будзе каардынаваць дзеянні, узгадняць мерапрыемствы... Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспіранту́ра, ‑ы, ж.

Сістэма падрыхтоўкі пры вышэйшых навучальных установах або навукова-даследчых інстытутах прафесарска-выкладчыцкіх і навуковых кадраў. [Люба:] — Сур’ёзная, ну і разумная, нічога не скажаш, прафесар раіў ёй [Веры] у аспірантуру падавацца пасля інстытута. Лынькоў. // Дзейнасць, вучоба аспіранта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспрэ́с-інфарма́цыя

(ад экспрэс + інфармацыя)

навуковая або навукова-тэхнічная інфармацыя, якая аператыўна публікуецца ў друку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)