Тарба́н ’струнны шчыпковы музычны інструмент, блізкі да бандуры’ (ТСБМ), параўн.: “белорусский торбан (нечто вроде гитары)” (Шпіл., Путешествие, 115), тараба́н ’музычны інструмент з 24 струнамі, які вісеў на грудзях’ (Варл.), сюды ж, магчыма, тараба́јка ’від гітары’ (Вруб.). Укр.то́рба́н ’музычны інструмент, падобны да бандуры’, рус.торба́н, польск.tyorba, torban, teorban ’вялікая лютня; бандура’. Праз польскую мову з італ.tiorba ’лютня’. Інструмент вынайдзены ў XVI ст. у Фларэнцыі, паходжанне італьянскага слова невядома (Брукнер, 568; Фасмер, 4, 82; ЕСУМ, 5, 602). Агляд версій гл. Праці, 984–985. У народнай мове збліжана з тарабан ’барабан’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Kórpus
m -, -se
1) ко́рпус (у розн. знач.)
2) музы́чны анса́мбль
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Руле́я ’ліра (музычны інструмент)’ (ТС). Магчыма, з ліра (гл.) у выніку метатэзы плаўных пад уплывам літ.rylà ’шарманка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
quintet[kwɪnˈtet]n.
1.mus. квінтэ́т
2.mus.музы́чны твор для пяці́ галасо́ў або́ інструме́нтаў
3. гру́па з пяці́ чалаве́к або́ прадме́таў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
папуры́, нескл., н.
Музычны твор з урыўкаў розных агульнавядомых песень, мелодый. Слава Байдакоў выканаў на акардыёне пануры з вядомых песень.Навуменка.
[Фр. pot pourri.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
але́гра,
1.прысл. Хутка, ажыўлена (пра тэмп выканання музычнага твора).
2.нескл., н.Музычны твор або яго частка ў хуткім тэмпе.
[Іт. allegro — весела.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арато́рыя, ‑і, ж.
Вялікі музычны твор для хору, салістаў-спевакоў і аркестра, напісаны на драматычны сюжэт і прызначаны для канцэртнага выканання.
[Іт. oratorio ад лац. oro — гавару, прашу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зурна́, ‑ы, ж.
Усходні духавы музычны інструмент у выглядзе ражка ці жалейкі. На лепшай зурне ў чайхане Вас прывітаюць там.Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
септэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.
1.Музычны твор для сямі выканаўцаў з асобнай партыяй для кожнага.
2. Ансамбль з сямі выканаўцаў.
[Ад лац. septem — сем.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чангу́ры, нескл., н.
Народны грузінскі смычковы музычны інструмент, які складаецца з драўлянага корпуса і доўгай тонкай шыйкі з 14–15 ладамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)