наво́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Баец, які наводзіць гармату, кулямёт на цэль.

2. Спецыяліст, які займаецца наводкай чаго-н.

Н. мастоў.

3. Саўдзельнік зладзейскай шайкі, які высочвае і наводзіць на месца, дзе можна красці (разм.).

|| ж. наво́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́ванка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Месца, дзе можна знайсці прытулак, схавацца ад каго-, чаго-н.

2. Скрытае, патайное месца для захоўвання чаго-н.

3. толькі мн. Дзіцячая гульня, у якой адзін шукае астатніх удзельнікаў гульні, якія схаваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абасса́цца, ‑ссуся, ‑ссешся, ‑ссецца; зак.

Разм. Ссучы, перабраць меру. Тут аднаго хачу, нарэшце, я: Над байкаю мая каб не прапала праца, — Хай помніць кожнае ліслівае цяля, Што можна ссаць, ды можна й абассацца. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dependable

[dɪˈpendəbəl]

adj.

пэ́ўны, надзе́йны, вераго́дны, на яко́га мо́жна спадзява́цца

dependable news — вераго́дныя ве́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прывязны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для прывязвання; такі, які можна прывязаць. Прывязны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які прысоўваецца, які можна прысунуць. Прысоўны столік. Прысоўнае крэсла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партшэ́з, ‑а, м.

Лёгкае пераноснае крэсла, у якім можна сядзець напаўлежачы; паланкін.

[Ад фр. porter — насіць і chaise — крэсла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дастасава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна прымяніць, прывесці ў адпаведнасць з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзяйсня́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна здзейсніць, які можа здзейсніцца. Здзяйсняльныя жаданні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцяжны́, ‑ая, ‑ое.

Такі, які можна расцягнуць (у 1 знач.). Расцяжная рызіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)