tin [tɪn] n.

1. во́лава;

sheet tin ліставо́е во́лава;

coated with tin лу́джаны

2. бляша́нка;

a tin of sardines бляша́нка сардзі́н

3. infml гро́шы, зво́нкая мане́та

♦

a little tin god чалаве́к, які́ карыстаецца незаслу́жаным паклане́ннем; ≅ «гліня́ны і́дал»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bilon, ~u

м. білон; дробныя грошы; разменная манета;

w ~ie — драбязой, дробнымі грашыма (атрымаць рэшту і да т.п.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

квіна́рый

(лац. quinarius = пяціскладовы)

рымская сярэбраная манета, якую чаканілі з перапынкамі ад 269 г. да н.э. да 3 ст. н.э.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

міліяры́сій

(п.-лац. miliarisium, ад лац. miliarensis = тысячны)

познарымская і ранневізантыйская сярэбраная манета, якая складала 1/1000 залатога візантыйскага фунта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экю́​1

(фр. écu)

старадаўняя французская залатая або сярэбраная манета з малюнкам геральдычнага шчыта, якая чаканілася ў 13—18 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

чырво́нец м

1. (дзесяць рублёў) Tscherwónez m -, -nzen, Zehnrúbelschein m -s, -e;

2. гіст (залатая манета) (Fünfrúbel-, Zehnrúbel-) Góldmünze f -, -n;

3. мн:

чырво́нцы уст перан (грошы) Geld n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́пта ж

1. гіст (манета ў Грэцыі) Leptón n -s, Lépta;

2. перан Schérflein n -s, -, Óbolus m -, - або -se;

◊ уне́сці сваю́ ле́птау sein Schérflein béitragen* [béisteuern, spénden], séinen Dréier dazúgeben*, séinen Óbolus entríchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

А́ЛЬБУС

(лац. denarius albus белы дэнарый),

высакапробная сярэбраная манета, якая з 2-й пал. 14 ст. выпускалася ў дзяржавах Ніжняга Рэйна, пазней у інш. ням. дзяржавах. Назва ад колеру металу. Першапачатковая агульная маса 3,9 г, чыстага серабра 3,4 г. Да пашырэння талера была асн. грашовай адзінкаю на тэр. Германіі. У канцы 17 ст. стаў разменнай манетай. На слав. землях, у т. л. на Беларусі, вядомы як «белы пенязь».

т. 1, с. 274

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БРАКТЭА́Т

(ад лац. bractea тонкая бляха),

сярэбраная манета, якую ў 12—14 ст. чаканілі на тонкім манетным кружку толькі з аднаго боку (верхнім штэмпелем) так, што малюнак на ёй атрымліваўся на аверсе выпуклы, на рэверсе ўвагнуты. З’явіўся ў краінах Зах. Еўропы ў выніку змяншэння масы дэнарыя ў канцы 11 ст. Сярэдневяковаму брактэату папярэднічалі залатыя брактэат ў ант. Грэцыі (4—2 ст. да н.э.), брактэаты — упрыгожанні герм. плямёнаў (5—6 ст.).

т. 3, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сярэ́бранік ​1, ‑а, м.

Уст. Старажытныя дробная сярэбраная манета.

сярэ́бранік ​2, ‑а, м.

Спецыяліст па серабрэнню рэчаў і чаканцы серабра. Прыгожым прыкладам мастацтва сярэбранікаў у XIV стагоддзі з’яўляецца аклад Лаўрышаўскага евангелля. «Беларусь».

сярэ́бранік ​3, ‑у, м.

Абл. Дуброўка. Дуброўка, або, як яе завуць у другіх мясцінах, гарлянка, сярэбранік, гартанная трава. Тая самая дуброўка, з дробнымі жоўтымі красачкамі. А ў ёй, аказваецца, поўная аптэка. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)