падо́нкі, -каў

1. ед. нет подо́нки;

вы́ліць п. — вы́лить подо́нки;

2. (ед. падо́нак, -нка м.) перен., презр. подо́нки, отре́бье ср.;

п. грама́дства — подо́нки о́бщества

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпляска́ць сов.

1. приплю́снуть, слегка́ расплю́щить;

2. (ударяя) заровня́ть, сровня́ть;

3. (пригнуть, прижать) приби́ть;

град ~ка́ў раслі́ну да зямлі́ — град приби́л расте́ние к земле́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суто́кі, -каў ед. нет

1. (место соединения рек) слия́ние ср.;

2. разг. (линия соприкосновения) стык м.;

с. не́ба і зямлі́ — стык не́ба и земли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беспоря́дки мн., (волнения) беспара́дкі, -каў, ед. беспара́дак, -дку м., хвалява́нні, -нняў, ед. хвалява́нне, -ння ср.; (бунт) бунт, род. бу́нту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блажь прост. дур, род. ду́ру м., ду́рыкі, -каў ед. нет;

вы́кинь блажь из головы́ вы́кінь дур з галавы́, кінь ду́рыкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́береги

1. (полоса льда у берега) закра́йкі, -каў мн.;

2. (очистившаяся ото льда часть реки или озера) прата́ліны, -лін мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хайло́ ср.

1. (устье печи) чале́снікі, -каў, ед. чале́снік, -ка м.;

2. перен., бран. ля́па, -пы ж., зя́па, -пы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АХАЎНІ́

(сапр. Грыгаран Ахаўні Аршакаўна; нарадзілася 15.7.1911, г. Карс, Турцыя),

армянская пісьменніца. Засл. дз. культуры Арменіі (1967). Аўтар зб-каў вершаў «Лірыка» (1930), «Манташ» (1934), «Баявыя песні» (1942), «Мой песеннік» (1944). Раманы «Шырак» (кн. 1—2, 1954—63), «Добрай раніцы, Арэг» (1980) пра жыццё дарэв. і сучаснай арм. вёскі. Пераклала на арм. мову паасобныя творы Я.Купалы.

т. 2, с. 143

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БАБАДЖА́Н Рамз

(сапр. Бабаджанаў Рамз Насыравіч; нарадзіўся 1921),

узбекскі паэт. Нар. паэт Узбекістана (1981). Аўтар зб-каў вершаў «Падарунак» (1940), «Уздоўж даліны» (1949), «Таямніцы кахання» (1963), «Новыя рубаі» (1966), «Паклон каханню» (1980), паэм «Гутарка з дзедам» (1967), «Жывая вада» (1969, Дзярж. прэмія СССР 1972), «Хаям-намэ» (1978), «Юсуф і Зулейха» (1981). Яго лірыка адметная высокім грамадз. пафасам, тонкім майстэрствам.

т. 2, с. 178

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БАЙРАМУ́КАВА Халімат

(сапр. Кубанава Халімат Башчыеўна;нарадзіўся 15.8.1917, аул Курзук, Карачаева-Чэркесія),

карачаеўская пісьменніца. Аўтар зб-каў вершаў «Люблю жыццё я» (1957), «Любімыя горы» (1959), «Дабро» (1977), аповесцяў «Сям’я Карчы» (1962), «Вечныя коннікі» (1977), раманаў «Гады і горы» (1964), «Ранішняя зорка» (1974) і інш. пра гісторыю і сучаснае жыццё свайго народа. На карачаеўскую мову пераклала вершы і паэмы Я.Купалы.

т. 2, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)