падлю́стравы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля люстра, пад люстрам. Падлюстравы столік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паздзіра́цца, ‑аецца; зак.

Садрацца — пра ўсё, многае. Паздзіралася скура каля пазногцяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыазе́р’е, ‑я, н.

Мясцовасць каля возера (азёр). Вясной залівае ўсё прыазер’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курдзю́к, ‑а, м.

Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых народ авечак.

[Ад цюрк. куйрук — хвост.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beisámmen

adv ра́зам, адзі́н каля́ аднаго́

séine Gedánken ~ háben — сабра́цца з ду́мкамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

а́трыум

(лац. atrium = пераддзвер’е)

выпінанне покрываў каля трахейнай адтуліны ў насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

базі́лікі

(гр. basilicos = царскі)

зборнікі візантыйскага права, складзеныя каля 890 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

слабо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Уст.

1. Памянш. да слабада (у 3 знач.).

2. Пасёлак каля горада; прыгарад. На другім канцы горада, каля гліністага яру, стаіць слабодка Ганчароўка. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міяцэ́н

(ад гр. meion = меншы + -цэн)

ранняя эпоха неагенавага перыяду (гл. неаген) у геалагічнай гісторыі Зямлі, якая пачалася каля 25 млн. гадоў назад і цягнулася каля 14 млн. гадоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

nében

prp (a – на пытанне «куды?», D – на пытанне «дзе?»)

1) по́бач з, каля́

~ der Tür — каля́ дзвярэ́й

2) по́руч з, акрамя́

~ ánderen Díngen — по́руч з другі́мі рэ́чамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)