падсяме́йства, ‑а, н.

Падраздзяленне сямейства ў сістэматыцы жывёл і раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачкава́нне, ‑я, н.

Спосаб бясполага (вегетатыўнага) размнажэння жывёл і раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кругларо́тыя, ‑ых.

Клас ніжэйшыхводных пазваночных жывёл, у якіх адсутнічаюць сківіцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ластано́гія, ‑іх.

Атрад марскіх жывёл з канечнасцямі ў выглядзе ластаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветэрынары́я, ‑і, ж.

Навука пра хваробы жывёл і іх лячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапрафа́г, ‑а, м.

Спец. Жывёла, якая корміцца трупамі іншых жывёл.

[Ад грэч. sapros — гнілы і phagas — ядок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ую́чыць, уючу, уючыш, уючыць; незак., каго.

Нагружаць (жывёл) уюкамі; наўючваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выдравыя землярыйкі (сям. жывёл) 1/564

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гукавая сігналізацыя (у жывёл) 7/283

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Роды (у сельскагасп. жывёл) 9/148

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)