адмы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., што.

1. Мыючы, ачысціць ад чаго‑н.; вымыць. Я толькі цяпер заўважаю на Міхайлавых далонях чорныя крапінкі. Іх не адмылі ні вада, ні час. Даніленка. А маці цэлы экзамен учынілі [жандары], загадалі ёй вагон звонку адмыць. Лынькоў. // Мыццём зняць, вывесці (плямы, пахі і пад.). Адмыць чарнільныя плямы. □ Рукі пахнуць травой — лебядой, Сырадоем і кропам. Гэтых пахаў ніякай вадой Не адмыеш ні троху. Гілевіч. // перан. Зняць віну, ганьбу, грэх, вярнуць гонар. [Змітрок:] — Бруд, калі ён зверху, адмываецца, а вось калі душа чорная, яе ніколі не адмыеш! Ваданосаў. Нікому, нават Кастусю, ніколі.. [Толя] аб гэтым не гаварыў. Нічым, здавалася яму, нават тысячай забітых ім фашыстаў, нельга будзе хоць трохі адмыць з яго страшную ганьбу. Брыль.

2. Размываючы плынню, патокам, аддзяліць. Рака адмыла частку берага.

3. Спец. Аддзяліць, ачысціць ад прымесей прамываннем. Адмыць залаты пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ве́ялка 1 ’драўляны шуфлік для ручнога веяння зерня’; ’машына, якой ачышчаюць збожжа ад мякіны’ (КТС, БРС, Выг., Бяльк., Шат., Яруш., Сцяшк. МГ), брэсц. ві́ялка драўляны савок, якім веялі ўручную’ (Сіг.). Укр. ві́ялка, рус. ве́ялка, польск. wiałka, макед. веалка ’тс’, балг. веялка ’веялка’; ’цура, зробленая ў першы тыдзень вялікага посту ў гонар летняга ветру, які лічыўся духам, што дапамагаў у час малацьбы’. Утворана ад vějadlo (параўн. ст.-рус. вѣяло ’лапата’, н.-луж., в.-луж. vějadło ’веялка’) і суф. ‑к‑а. Да веяць (гл.). Побач з суф. ‑л‑ка на слав. тэрыторыі маюцца ўтварэнні ад веяць з іншымі суфіксамі са значэннем Nomina instrumenti: бел. палес. ве́янка, ве́ячка, укр. ві́ячка, ві́яльніца, рус. ве́янка, ве́йніца, ве́йка, балг. веячка, в.-луж. wějawa, чэш. věječka, viječka, vejačka, польск. wiejalnia, wiejacha, уст. wiejaczka.

Веялка 2, ве́ялкі ’вейка, вейкі’ (БРС, шчуч., навагр., маст., Сцяшк. МГ, КЭС, Жд., 1, З нар. сл.) — рэгіянальнае беларускае кантамінаванае ўтварэнне ад вейка, веяць (гл.) не без уплыву лексемы веялка 1 (гл.).

Веялка 3 ’павека’ (навагр., КЭС) узнікла шляхам семантычнага пераносу па сумежнасці ад лексемы веялка 2. Адваротны пераход назіраецца ў рус. арханг. веко ’вейка’, йонаўск., прэйл. ве́ки ’вейкі’ пры рус. веко ’павека’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

crown

[kraʊn]

1.

n.

1)

а) каро́на f.

б) карале́ўская ўла́да

в) каро́ль караля́ m., карале́ва f.

2) вяно́к -ка́ m. (з кра́сак); вяне́ц -ца́ m.

3) го́нар -у m., узнагаро́да

4) галава́ f.

5) кро́на дрэ́ва, верхаві́на ўзго́рка, гары́

6) каро́нка f. (зу́ба)

2.

v.

1) каранава́ць

2) стая́ць на вяршы́ні чаго́

3) вянча́ць, уве́нчваць

4) ста́віць каро́нку

3.

adj.

каро́нны; ура́давы

•

- the Crown

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

спабо́рніцтва н Wéttbewerb m -(e)s, -e, Wéttstreit m -(e)s, -e; спарт Wéttkampf m -es, -kämpfe; Wéttspiel n -(e)s, -e (у спарт гульнях);

выкліка́ць на спабо́рніцтва zum Wéttbewerb áuffordern;

спабо́рніцтва ў го́нар чаго-н Sónderwettbewerb zu Éhren (G);

уключы́цца ў спабо́рніцтва in den Wéttbewerb tréten*, éinen Wéttbewerb veréinbaren; спарт спабо́рніцтвы па пла́ванні Schwímmwettkämpfe pl;

спабо́рніцтв па валейбо́ле Volleybállturnier n -s, -e;

вы́быць са спабо́рніцтваў áusscheiden* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

béugen

1.

vt

1) згіна́ць, нахіля́ць

die Knie ~ — схіля́ць кале́ні, станаві́цца на кале́ні

2) грам. скланя́ць

3) прыгнята́ць; паруша́ць; злама́ць

j-s Stolz ~ — злама́ць чый-н. го́нар

2.

(sich)

1) гну́цца

2) (vor D) схіля́цца (перад кім-н.)

3) (unter A) падпарадко́ўвацца (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

after​2 [ˈɑ:ftə] prep.

1. (пра час) пасля́; за;

after dinner па абе́дзе;

after supper пасля́ вячэ́ры;

year after year год за го́дам

2. за (ззаду);

walk/run after smb. ісці́/бе́гчы за кім-н.;

Shut the door after you. Зачыні за сабою дзверы;

The police are after him. Паліцыя шукае яго;

Аfter you! Прашу вас, праходзьце!/Толькі пасля вас.

3. (для выражэння падабенства) : He takes after his father. Ён падобны да бацькі;

He was named John after his grandfather. Яго назвалі Джонам у гонар дзеда.

♦

after all усё ж такі;

He was right after all. Усё ж такі ён меў рацыю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прысвяці́ць, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак.

1. каго-што. Прызначыць каму‑, чаму‑н., для каго‑н., якой‑н. дзейнасці. Прысвяціць жыццё мастацтву. □ Надзея рашыла прысвяціць сябе любімай справе, якой так і не здолеў аддацца яе муж. Васілёнак. // што. Затраціць, выкарыстаць на што‑н. Другую палавіну дня напярэдадні адлёту касманаўты прысвяцілі развітанню з Масквой. Шыцік. Некалькі вечароў прысвяціў ксёндз Пацейкоўскі, каб улажыць казанне на першае набажэнства. Колас. У клас Віктар Паўловіч прыйшоў узбуджана вясёлы, увесь урок прысвяціў падагульненню. Шамякін. // што. Напоўніць пэўным зместам, зрабіць адпаведным якой‑н. тэме, якім‑н. пытанням. Чарговыя свае заняткі Зіна прысвяціла чытанню новых рашэнняў партыі і ўрада аб уздыме сельскай гаспадаркі. Кавалёў.

2. што. Зрабіць, стварыць што‑н. у гонар каго‑, чаго‑н., прызначыць каму‑, чаму‑н. (звычайна мастацкі твор) як знак павагі, пашаны да каго‑н. Прысвяціць раман памяці маці. Прысвяціць рэкорд гадавіне Кастрычніка. □ Перад ад’ездам на фронт .. [Пасмітны і Лыкоўскі] прысвяцілі адзін аднаму свае вершы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Агульны, сумесны. Дзень выходзіць з-за зямлі, Яснавокі і румяны .. Разлівае ззянне-смех Для супольнае карысці. Колас. Людзі ў згодзе супольнай На дарогі, сцяжыны Выйшлі з песняю вольнай, Дзень сустрэлі зажынак. Калачынскі.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім‑н. [Камандзір:] — Збяромся мы. .. і абмяркоўваем якую-небудзь супольную баявую аперацыю. Брыль. Мы ўспамінаем наша першае супольнае падарожжа. Лужанін. Ёсць хлеб і тавар, Станкі і машыны Для працы супольнай. Калачынскі.

3. Які належыць усім або некалькім, аб’ядноўвае ўсіх, некалькіх. Супольная маёмасць. □ Вось чаму кожны лічыць за высокі гонар атрымаць акрайчык караваю і тым самым далучыцца да супольнага скарбу. Усікаў. Колькі нявыпітай брагі У нас за супольным сталом! Танк.

4. Аднолькавы з кім‑н., уласцівы каму‑н. адначасова з іншымі. Супольныя інтарэсы. / у знач. наз. супо́льнае, ‑ага, н. Галава і Сухарукі мелі шмат супольнага ў сваіх характарах: абодва палохаліся пісаных паперак і бліскучых гузікаў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

distinction

[dɪˈstɪŋkʃən]

n.

1) адро́зьніваньне, адро́зьненьне n.

to make no distinction — не адро́зьніваць

2) ро́зьніца f.

What is the distinction between… — Яка́я ро́зьніца паміж…

3) адме́тная характэ́рная ры́са; арыгіна́льнасьць f.

his style lacks distinction — у яго́ным сты́лі няма́ адме́тнасьці

4) адзна́ка f., го́нар -у m.

He served with distinction — Ён служы́ў з го́нарам

distinction for bravery — адзна́ка за му́жнасьць

5) высо́кія я́касьці, выда́тнасьць f.

poet of distinction — выда́тны паэ́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

рабі́ць

1. máchen vt, tun* vt;

рабі́ць высно́ву Schlüsse [die Schlússfolgerung] zíehen*, schlússfolgern неаддз vt;

рабі́ць дакла́д éinen Vórtrag [ein Referát] hálten*;

рабі́ць уко́л éine Sprítze gében*;

2. (вырабляць) verfértigen vt, hérstellen vt;

рабі́ць мэ́блю Möbel hérstellen;

рабі́ць вы́гляд, бы́ццам … (so) tun*, als ob …;

рабі́ць го́нар каму-н j-m zur Ehre geréichen;

тут няма́ чаго́ рабі́ць da ist nichts zu tun [zu máchen];

ад няма́ чаго́ рабі́ць aus (láuter) Übermut;

што мне рабі́ць? was fánge ich an?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)