распе́ўны, ‑ая, ‑ае.

Працяжны, меладычны. Пастукаўшы ў дзверы, я пачуў.. [Ірын] трошкі распеўны голас. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіплава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху сіплы. Знаёмы сіплаваты голас Адзярыхі пачуўся недзе з боку. Пянкрат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. сіл, ‑ла; незак.

Рабіцца сіплым; пачынаць сіпець. Голас сіпне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрыплі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Трохі хрыплы, з хрыпатой. Нечы хрыплівы голас заводзіў «Дубінушку». Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задо́рны, ‑ая, ‑ае.

Поўны задору; палкі, бадзёры. Голас малога па-дзіцячаму звонкі, задорны. Брыль. Вясёлыя, задорныя прыпеўкі рэхам адгукаліся ў бары. Ваданосаў. // Задзірысты. Вось пачуўся ў лесе, недалёка ад нас, рэзкі, задорны, поўны выкліку голас новага самца. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́тум (БРС). Запазычанне з лац. votum праз рус. во́тум (Крукоўскі, Уплыў, 80). Ст.-бел. вотум ’голас’ з польск. wotum < лац. votum (Булыка, Запазыч., 19).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сагла́с ’згода’ (Шат.), сагла́сіе, сагла́сія, сагла́се ’тс’ (Сл. ПЗБ), сагласі́цца ’згадзіцца’ (Сл. ПЗБ). З рус. согла́сие, согласи́ться, якія запазычаны з царкоўнаславянскай мовы. Гл. голас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таратаўня́ лаянк. ’тоўстая кабета’ (Сержп. Прык.). Няясна; магчыма, да гукапераймальнага тарата (гл.), параўн. польск. taratan ’выгук, што імітуе голас трубы’ і трубло ’абжора’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tubalny

трубны, гучны;

tubalny głos — гучны (трубны) голас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Báriton

m -s, -e

1) барыто́н (голас, спявак)

2) басо́вая скры́пка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)