дагавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., што і без дап.

Скончыць гаварыць; давесці да канца пачатую прамову, выказаць сваю думку да канца.

Дакладчыка перапынілі, не далі д.

|| незак. дагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

алего́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Іншасказальнасць, выказванне адцягненага паняцця пры дапамозе канкрэтнага мастацкага вобраза.

Гаварыць алегорыямі (няясна, з малазразумелымі намёкамі на што-н.).

|| прым. алегары́чны, -ая, -ае; наз. алегары́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пляска́ць¹, пляшчу́, пле́шчаш, пле́шча; пляшчы́; незак.

1. Ударацьчым-н. плоскім.

2. Тое, што і пля́скаць.

Дзеці плешчуць у ладкі.

◊

Пляскаць языком (разм., неадабр.) — гаварыць многа і абы-што.

|| наз. пляска́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жу́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; незак.

Абл. Размаўляць, гаварыць. Што каму рупіць, той тое і жупіць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́бразна, прысл.

1. Пры дапамозе мастацкіх вобразаў. Вобразна абагульніць жыццёвых факты.

2. Яскрава, жыва. Гаварыць вобразна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изъясня́ться уст. выка́звацца, гавары́ць, размаўля́ць;

изъясня́ться на мно́гих языка́х размаўля́ць на мно́гіх мо́вах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

при́свист в разн. знач. пры́свіст, -ту м.;

говори́ть с при́свистом гавары́ць з пры́свістам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

triviality [ˌtrɪviˈæləti] n. derog.

1. нязна́чнасць, дро́бязь

2. трывія́льнасць, бана́льнасць;

spe ak trivialities гавары́ць бана́льнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

намяка́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму на каго-што і без дап.

Рабіць намёкі, гаварыць намёкамі, не выказваць адкрыта сваёй думкі.

Н. на жаніцьбу.

|| зак. намякну́ць, -мякну́, -мякне́ш, -мякне́; -мякнём, -мекняце́, -мякну́ць; -мякні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вярзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, верзяце́, -зу́ць; вёрз, вярзла́; вярзі́; незак., што (разм.).

Гаварыць недарэчнасці, бязглуздзіцу.

В. лухту.

|| зак. звярзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, зверзяце́; -зу́ць; звярзла́, -ло́; -зі.

|| наз. вярзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)