Verbum

суцяша́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто суцяшае, суцешыў каго-н.

|| ж. суцяша́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

уве́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак., у каго-што (кніжн.).

Канчаткова паверыць у што-н.

У. у поспех.

угамані́ць, -маню́, -мо́ніш, -мо́ніць; -мо́нены; зак., каго (што) (разм.).

Супакоіць, суняць.

У. гарлапана.

|| незак. угамо́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

уздзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; зак. і незак., на каго-што.

Аказаць (аказваць) уздзеянне, паўплываць (уплываць).

У. асабістым прыкладам.

узмы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Запарыць хуткай яздой (пра каня).

|| незак. узмы́льваць, -аю, -аеш, -ае.

укако́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго (што) (разм., груб.).

Забіць, пазбавіць жыцця.

Маральна цяжка нават ворага ў.

упаўнава́жанне, -я, н.

У выразе: па ўпаўнаважанні (афіц.) — па даверанасці.

Дзейнічаць па ўпаўнаважанні (чыім-н. або каго-н.).

упрыгажэ́нне, -я, н.

1. гл. упрыгожыць.

2. мн. -і, -яў. Прадмет для аздаблення каго-, чаго-н.

Ляпныя ўпрыгажэнні.

усынаві́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (афіц.).

Чалавек, які ўсынавіў каго-н.

|| ж. усынаві́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

экіпіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (кніжн.).

1. Працэс забяспечвання каго-, чаго-н. усім неабходным.

2. Абмундзіраванне, амуніцыя.