ДАБРАВО́ЛЬСКІ Уладзімір Уладзіміравіч

(6.6.1880, г. Мазыр — 18.8.1956),

савецкі вучоны ў галіне механікі. Чл.-кар. АН СССР (1946), д-р тэхн. н., праф. (1920). Засл. дз. нав. і тэхн. РСФСР (1943). Скончыў Маскоўскае вышэйшае тэхн. вучылішча (1906). У 1922—49 у ВНУ Масквы. Адначасова ў 1937—53 у Ін-це машыназнаўства. Навук. працы па тэорыі механізмаў, дастасоўнай механіцы, кінематычнай геаметрыі. Распрацаваў класіфікацыю механізмаў, тэорыю сферычных і складаных зубчастых механізмаў. Аўтар навуч. дапаможнікаў па матэматыцы, механіцы, тэорыі механізмаў і машын. Прэмія імя П.Л.Чабышова АН СССР (1946).

Тв.:

Теория механизмов. 2 изд. М., 1953.

Літ.:

Артоболевский И.И. Краткий очерк жизни и деятельности В.В.Добровольского // Тр. семинара по теории машин и механизмов. М.; Л., 1950. Т. 9, вып. 36.

А.А.Гусак.

т. 5, с. 558

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ДАГАВО́Р АБ ВАЕ́ННЫМ І ГАСПАДА́РЧЫМ САЮ́ЗЕ ПАМІ́Ж РСФСР І БССР,

Саюзны рабоча-сялянскі дагавор паміж РСФСР і БССР. Падпісаны 16.1.1921 у Маскве нам. старшыні СНК БССР Я.А.Адамовічам і нам. наркома замежных спраў РСФСР Л.М.Караханам, ратыфікаваны ВЦВК і ЦВК БССР у ліп. 1921. Паводле дагавора наркаматы ваен. спраў, знешняга гандлю, фінансаў, працы, шляхоў зносін, поштаў і тэлеграфа, а таксама ВСНГ сталі аб’яднанымі, уваходзілі ў склад СНК РСФСР і мелі ў СНК БССР сваіх упаўнаважаных, якіх зацвярджалі і кантралявалі ЦВК БССР і Усебеларускі з’езд Саветаў. У дапаўненне да дагавора 26.7.1921 намеснікі наркомаў замежных спраў РСФСР (М.М.Літвінаў) і БССР (А.Л.Бурбіс) падпісалі пагадненне па фінансавых пытаннях, якое прадугледжвала адзіны для абедзвюх рэспублік бюджэт, цэнтралізаваную падатковую сістэму і інш.

т. 5, с. 570

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ulica

ulic|a

ж. вуліца;

na ~y — на вуліцы;

iść (jechać) ~ą — ісці (ехаць) па вуліцы;

przechodzić przez ~ę — пераходзіць [праз] вуліцу;

po drugiej stronie ~y — на тым (супрацьлеглым) баку вуліцы;

pokój od ~y — пакой вокнамі на вуліцу;

ślepa ~a — тупік;

wyrzucić kogo na ~ę — выкінуць каго на вуліцу; выгнаць (з хаты; з працы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

off

[ɔf]

1.

prep.

ад (перадае́ значэ́ньне заканчэ́ньня, адры́ву, аддале́ньня)

A button is off the coat — Гу́зік адарва́ўся ад паліта́

three kilometers off the town — тры кілямэ́тры ад го́раду

2.

adv.

(перадае́ адлу́чанасьць, адда́ленасць, спыне́ньне, сканчэ́ньне)

He took off his hat — Ён зьняў капялю́ш

to be far off — быць далёка ад

Easter is two weeks off — Вялі́кдзень за два ты́дні

Switch the light off — Вы́ключы сьвятло́

The light is off — Сьвятло́ вы́ключанае

The game was called off — Гульня́ была́ адклі́каная

an afternoon off — во́льны час папаўдні́

to pay the debt off — сплаці́ць доўг

Be off — Уцяка́й! Пайшо́ў вон!

3.

adj.

1) адлу́чаны, вы́ключаны

The electricity is off — Эле́ктрыка вы́ключаная

2) во́льны (ад пра́цы)

off hours — гадзі́ны во́льныя ад пра́цы

an off day — выхо́дны дзень

3) (перадае́ стан)

to be well off — быць замо́жным

He is badly off — Ён жыве́ ў вялі́кай няста́чы

The milk seems to be off — Выгляда́е, што малако́ сапсава́лася

4) пра́вы

the off hind leg — пра́вая за́дняя нага́

4.

interj.

(перадае́ адпрэ́чваньне)

Off with — Пайшо́ў прэч! Адыйдзі́ся!

- off and on

- off the cuff

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

умо́ва ж

1. Bedngung f -, -en; Vorussetzung f -, -en (перадумова); Vrbehalt m -(e)s, -e (агаворка); Nbenbestimmung f -, -en, Klusel f -, -n (асобая ўмова ў дагаворы);

абавязко́вая умо́ва nbedingte Vorussetzung;

ста́віць умо́вай zur Bedngung mchen, die Bedngung stllen;

з умо́вай, каб … unter der Bedngung [dem Vrbehalt], dass …;

умо́ва зада́чы матэм ufgabenstellung f -, -en, Vorussetzungen der ufgabe;

выко́нваць умо́вы die Bedngungen beflgen [inhalten*];

2. мн:

умо́вы (абставіны) Verhältnisse pl, Zstände pl;

умо́вы пра́цы rbeitsbedingungen pl;

жыллёвыя умо́вы Whnverhältnisse pl;

мясцо́выя умо́вы örtliche Verhältnisse;

у цяпе́рашніх умо́вах unter den ggenwärtigen Verhältnissen [Úmständen];

у ха́тніх умо́вах nter häuslichen Verhältnissen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verpflchten

1.

vt

1) (durch A, zu D) абавя́зваць (каго-н., чым-н., да чаго-н.)

ich bin dir zu Dank verpflchtet — я табе́ ве́льмі абавя́заны

2) прыма́ць (на працу) (каго-н.), дамо́віцца (аб рабоце); заключы́ць дагаво́р [умо́ву] (аб працы) (з кім-н.)

j-n als Dlmetscher ~ — прыня́ць на пра́цу каго́-н. у я́касці перакла́дчыка

2.

(sich) абавяза́цца

ich verpflchte mich für ihn — я адка́зваю [руча́юся] за яго́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

office [ˈɒfɪs] n.

1. о́фіс, канто́ра, канцыля́рыя;

an editorial office рэда́кцыя;

an enquiry office бюро́ даве́дак;

a lost property office бюро́ знахо́дак;

in office hours у прыёмныя гадзі́ны, у гадзі́ны пра́цы ўстано́вы;

He’s gone to the office. Ён пайшоў на працу.

2. о́фіс, службо́вае памяшка́нне, кабіне́т;

a private office асабі́сты кабіне́т

3. міністэ́рства, ве́дамства; упраўле́нне, аддзе́л;

the Foreign Office Міністэ́рства заме́жных спраў;

the Home Office Міністэ́рства ўну́траных спраў

4. паса́да, слу́жба, пост;

a term of office тэ́рмін паўнамо́цтваў;

take office заня́ць паса́ду; прыхо́дзіць да ўла́ды;

hold office займа́ць пост/паса́ду;

leave office ісці́ ў адста́ўку

through smb.’s good offices fml дзя́куючы чыйму́-н. пасрэ́дніцтву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cokolwiek

I

1. што;

cokolwiek się stanie, nie przerwiemy pracy — хоць (хаця) што і здарыцца, не спынім працы;

2. колькі; крыху, трохі

II

1. што-небудзь, штосьці;

2. трохі, крыху;

cokolwiek wyżej — трохі (крыху) вышэй;

cokolwiek bądź — што-небудзь (усё роўна што); што б ні;

cokolwiek bądź by się stało — што б ні здарылася

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВЕРШАЗНА́ЎСТВА,

галіна літаратуразнаўчай навукі, якая вывучае структуру вершаванай мовы. Сучаснае вершазнаўства даследуе таксама рытм, інтанацыю ў празаічных творах.

Узнікненне вершазнаўства як навукі звязана з развіццём у розных л-рах пісьмовай паэзіі, якая аддзялілася ад музыкі. Першапачаткова вершазнаўства было проста сістэмай пэўных нормаў і правіл, па якіх павінны былі пісацца вершы. У 19 ст. яно становіцца даследчыцкай навукай. Адным з асн. метадаў яе з’яўляецца статыстыка: выдзяленне гукавых з’яў верша, якія могуць быць абавязковымі, пануючымі або толькі пераважаючымі. Асн. раздзелы: метрыка (даследуе асаблівасці рытміка-інтанац. будовы вершаванага радка), строфіка (вывучае прынцыпы і прыёмы аб’яднання рытмараду ў адно завершанае цэлае) і фоніка (устанаўлівае заканамернасці гукавой арганізацыі паэт. мовы).

На Беларусі першыя тлумачэнні асн. формаў і тэрмінаў ант. метрыкі далі Л.Зізаній (1596) і М.Сматрыцкі (1619). Пазней Сімяон Полацкі (1629—80) распрацаваў асн. прынцыпы сілабічнага верша, увёў паняцце «стихи краесогласнии» ў значэнні вершаванай мовы. Зараджэнне новай бел. л-ры, збіральніцкая дзейнасць фалькларыстаў і этнографаў у 19 ст. ўзмацнілі цікавасць да формаў нар. верша (працы І.Насовіча, Я.Карскага). Вял. ўвагу вершаванай структуры аддаваў М.Багдановіч, які ўпершыню ў бел. вершазнаўстве вылучыў прынцып адзінства формы і зместу, а ў літ. аглядах паказаў непасрэдную сувязь рытму са змястоўнасцю і эстэт. дзейснасцю паэт. твораў. Багдановіч развіваў разнастайныя страфічныя і метрычныя формы дзеля павышэння культуры творчасці, узмацнення ідэйна-эстэт. ўплыву л-ры на чытача. У пасляваен. перыяд з’явіліся навуч. дапаможнікі, тэрміналагічныя слоўнікі, манаграфіі і артыкулы па асобных праблемах вершазнаўства, сярод якіх працы І.Ралько «Беларускі верш» (1969) і «Вершаскладанне» (1977), М.Грынчыка «Шляхі беларускага вершаскладання» (1973).

Літ.:

Грынчык М.М. Беларускае вершазнаўства і перспектывы яго развіцця // Бел. літаратура. 1979. Вып. 7.

М.М.Грынчык.

т. 4, с. 113

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЗЁРАЗНА́ЎСТВА,

лімналогія, галіна гідралогіі; навука пра кантынентальныя вадаёмы запаволенага водаабмену (азёры, вадасховішчы, сажалкі). Вывучае комплекс узаемазвязаных фіз., хім. і біял. працэсаў у вадаёмах; даследуе азёрныя катлавіны, донныя адклады, водны баланс і рэжым узроўню, тэрміку, лядовыя і аптычныя з’явы, гідрахімію, рух азёрнай вады, берагі, рыбапрадукцыйнасць і інш. Выкарыстоўвае метады геахіміі, геафізікі, геалогіі, гідрабіялогіі, вынікі лабараторных аналізаў станцый і пастоў сістэмы Гідраметслужбы, аэрафотаздымку.

Заснавальнік навуковага азёразнаўства — швейц. вучоны Ф.А.Фарэль (1885; працы па тэорыі і методыцы азёразнаўства). У развіцці азёразнаўства вял. значэнне маюць працы рус. вучоных Дз.М.Анучына (вывад аб сувязі азёраў з усімі кампанентамі ландшафтаў), Л.С.Берга (апісанні азёраў Зах. Сібіры, Аральскага, Ісык-Куля) і А.І.Ваейкава (выявіў сувязь вагання ўзроўню вял. азёраў з іх водным балансам і інш.). На Беларусі першыя гідралагічныя даследаванні азёраў праведзены А.М.Семянтоўскім (у 1872 апублікаваў гідралагічны агляд Віцебскай губ.).

Сістэматычнае вывучэнне азёраў пачалося з арганізацыі н.-д. станцыі рыбнай гаспадаркі (1928). Комплексныя даследаванні азёраў праводзяцца на біял. і геагр. ф-тах БДУ (складанні азёрнага кадастру, прыродна-гасп. класіфікацыі, стварэнне ахоўных тэрыторый на базе азёраў), выконваюцца маніторынгавыя даследаванні па міжнар. праграме «Чалавек і біясфера». Н.-д. лабараторыя азёразнаўства БДУ (з 1968) комплексна даследавала больш як 500 азёраў і 20 вадасховішчаў (вывучаны гісторыя развіцця ў галацэне, вызначана іх генетычная прыналежнасць, законы азёрнай седыментацыі; В.П.Якушка). У ін-тах геал. навук і праблем выкарыстання прыродных рэсурсаў і экалогіі АН Беларусі вывучаюцца азёры як аб’екты намнажэння сапрапеляў. У вытв. мэтах азёры і вадасховішчы даследуюцца ў Цэнтр. НДІ комплекснага выкарыстання водных рэсурсаў. Вынікі даследаванняў улічваюцца ў рыбнай гаспадарцы, энергетыцы, курортнай справе, водазабеспячэнні, меліярацыі, здабычы карысных выкапняў і інш.

В.П.Якушка.

т. 1, с. 162

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)