Verbum

каранты́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пра чалавека малога росту.

каранці́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Часовая ізаляцыя заразных хворых і асоб, якія былі ў кантакце з такімі хворымі.

2. Санітарны пункт для агляду людзей і грузаў, якія прыбылі з заражанай мясцовасці.

|| прым. каранці́нны, -ая, -ае.

караняпло́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Расліна з тоўстым мясістым коранем, якая ідзе ў ежу або на корм скаціне.

|| прым. караняпло́дны, -ая, -ае.

карапу́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., жарт.).

Пра малое дзіця.

|| памянш.-ласк. карапу́зік, -а, мн. -і, -аў, м.

кара́скацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Падымацца, чапляючыся нагамі і рукамі за што-н.

К. на дрэва.

|| зак. ускара́скацца, -аюся, -аешся, -аецца.

кара́сь, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Прэснаводная рыба сямейства карпавых з чырванаватымі плаўнікамі.

|| прым. карасёвы, -ая, -ае і карасі́ны, -ая, -ае.

Карасёвая юшка.

кара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Мера масы каштоўных камянёў, роўная 0,2 грама.

|| прым. кара́тны, -ая, -ае.

карата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што (разм.).

Бавіць час так, каб ён праходзіў незаўважна.

К. вечары.

|| зак. скарата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

каратка... (гл. каротка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «каротка...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: каратканогі, караткахвосты.

караткава́ты, -ая, -ае.

Крыху карацейшы, чым трэба.

Караткаватыя рукавы.