капіталіст, , м.

  1. У капіталістычным грамадстве: уласнік капіталу, сродкаў вытворчасці, які выкарыстоўвае наёмную працу.

  2. Багаты, разбагацелы чалавек (разм. жарт,).

|| ж. капіталістка, .

|| прым. капіталістычны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карачкі:

  • на карачкі ці на карачках (разм.) — поза, у якой чалавек стаіць, апіраючыся адначасова на абедзве рукі і нагі.

  • Стаяць на карачках.
  • Паўзці на карачках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

катаржанін, , м.

Чалавек, які адбывае катаргу або які быў на катарзе (часцей пра асоб, асуджаных за палітычную дзейнасць).

|| ж. катаржанка, .

|| прым. катаржанскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

меркантыліст, , м.

  1. Паслядоўнік і прыхільнік меркантылізму (у 1 знач.).

  2. перан. Карыслівы, да дробязей ашчадны чалавек.

|| ж. меркантылістка, .

|| прым. меркантылістычны, і меркантылісцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

наезнік, , м.

Чалавек, які добра ездзіць вярхом; спецыяліст па верхавой яздзе.

  • Цыркавы н. (артыст, які выступае на кані).

|| ж. наезніца, .

|| прым. наезніцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ара́п, , м.

  1. Цемнаскуры чалавек, негр (уст.).

  2. Ашуканец, жулік (разм. уст.).

    Браць на арапа (разм. неадабр.) — браць ашуканствам, падманам.

|| ж. арапка, .

|| прым. арапскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бале́льшчык, , м. (разм.).

Аматар спорту, а таксама чалавек, які клапоціцца аб чым-н., перажывае за каго-, што-н.

  • Заўзяты б. футбола.

|| ж. балельшчыца, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

буквае́д, , м. (іран.).

Чалавек, які прыдае большае значэнне знешняму боку чаго-н., дробязям, чым сутнасці; фармаліст.

|| ж. букваедка, .

|| прым. букваедскі, .

  • Б. падыход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

паніклы, .

  1. Схілены, прыгнуты.

    • Паніклая ад гарачыні расліннасць.
  2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

    • Чалавек стаяў п.
    • Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. панікласць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

даміно2, нескл., н.

Маскарадны касцюм у выглядзе плашча з рукавамі і капюшонам, а таксама чалавек у такім касцюме.

  • Апрануты ў д.
  • Д. ў масцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)