Verbum

сілкава́нне, -я, н.

1. гл. сілкаваць.

2. Тое, што забяспечвае нармальнае дзеянне, функцыянаванне чаго-н. (спец.).

С. для радыёпрыёмніка.

спагна́нне, -я, н.

1. гл. спагнаць.

2. Пакаранне за невыкананне або парушэнне чаго-н.

С. за парушэнне працоўнай дысцыпліны.

стра́шыць, -шу, -шыш, -шыць; незак., каго (што).

Прымушаць баяцца каго-, чаго-н., выклікаць у каго-н. страх.

С. дзяцей.

трэнд, -у, мн. -ы, -аў, м.

Заўважны напрамак, галоўная тэндэнцыя ў развіцці чаго-н.

Сусветны т.

Быць у трэндзе.

узлёт, -у, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. узляцець.

2. перан., чаго. Уздым, натхненне (высок.).

У. сіл.

унутры́, прысл. і прыназ. з Р.

У сярэдзіне, у межах чаго-н.

У мяне ў. кіпела помста.

У. горада.

ускі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Кідаючы, ускласці на верх чаго-н. усё, многае.

У. сена на вышкі.

ускруці́цца, -учу́ся, -у́цішся, -у́ціцца; зак. (разм.).

Устаць вельмі рана.

Чаго ты так рана ўскруціўся?

|| незак. ускру́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

утварэ́нне, -я, н.

1. гл. утварыцца, утварыць.

2. мн. -і, -яў. Тое, што ўтварылася з чаго-н.

Тлушчавыя ўтварэнні.

хруст, -у, М -сце, м.

Трэск ад чаго-н., што крышыцца, ломіцца і пад.

Х. яловых лапак пад нагамі.