Verbum

вівісе́кцыя, ‑і, ж.

Спец. Разрэз цела жывых арганізмаў з навуковай мэтай; жывое сячэнне.

[Ад лац. vivus — жывы і sectio — сячэнне.]

віс, ‑у, м.

Спец. Вісячае становішча цела гімнаста пры выкананні некаторых гімнастычных практыкаванняў.

метэо́р, ‑а, м.

Распаленае цела касмічнага паходжання, якое хутка рухаецца ў зямной атмасферы.

[Ад грэч. metéōros — які лунае ў паветры.]

мнагагра́ннік, ‑а, м.

У матэматыцы — геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі.

паліэ́др, ‑а, м.

Спец. Геаметрычнае цела, абмежаванае з усіх бакоў плоскімі многавугольнікамі; шматграннік.

[Ад грэч. polyedros — мнагагранны.]

перыге́лій, ‑я, м.

Пункт найменшага аддалення арбіты якога‑н. нябеснага цела ад Сонца.

[Ад грэч. perí — вакол і hēlios — сонца.]

прастро́міць, ‑міць; зак., каго-што.

Абл. Пранізаць. Пякучы боль прастроміў усё цела. Лынькоў.

самагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае гукі ваганнямі свайго цела. Самагучныя музычныя інструменты.

самакале́цтва, ‑а, н.

Наўмыснае пашкоджанне якога‑н. члена свайго цела, якой‑н. канечнасці.

членістано́гія, ‑іх.

Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на членікі.