пе́сімум

(ад лац. pessimum = самае дрэннае)

аслабленне дзейнасці органа або тканкі пры залішне моцнай або частай стымуляцыі, што перавышае іх функцыянальныя магчымасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

праліфера́цыя

(ад лац. proles = нашчадкі + ferre = несці)

1) разрастанне тканкі жывёльнага або расліннага арганізма шляхам новаўтварэння клетак;

2) тое, што і праліфікацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэтыкуля́рны

(ад лац. reticulum = сетка)

сятчасты;

р-ая тканка — разнавіднасць злучальнай тканкі, галоўным чынам у крывятворных органах (касцявым мозгу, селязёнцы, лімфатычных вузлах).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінасто́з

(ад гр. syn = разам + osteon = косць)

анат. нерухомае злучэнне касцей паміж сабой (сінартроз) пры дапамозе касцявой тканкі (напр. зрашчэнне чарапных касцей).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

склеро́з

(гр. sklerosis = зацвярдзенне)

зацвярдзенне тканкі або органа, выкліканае старэннем і адміраннем дзейсных клетак і заменай іх злучальнай тканкай (напр. с. сасудаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фібрабла́сты

(ад. лац. fibra = валакно + -бласты)

разнавіднасць клетак злучальнай тканкі жывёл і чалавека, якія прымаюць удзел ва ўтварэнні міжклетачнага рэчыва і фібрацытаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіперплазі́я

(ад гіпер- + гр. plasis = утварэнне)

празмернае разрастанне тканкі жывёльнага або расліннага арганізма ў выніку паталагічнага размнажэння клетак; разнавіднасць гіпертрафіі (параўн. аплазія, гіпаплазія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ірыга́цыя

(лац. irrigatio = арашэнне, абвадненне)

1) штучнае арашэнне палёў пры дапамозе спецыяльных прыстасаванняў;

2) арашэнне ўзбуджанай тканкі, раны лякарствам, мінеральнай вадой і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лейко́з

(гр. leukos = белы)

агульная назва пухлін, што ўзнікаюць з крывятворных клетак і пашкоджваюць касцявы мозг, а таксама іншыя органы і тканкі; белакроўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

макраглі́я

(ад макра- + гр. glia = клей)

адзін з відаў нервовай тканкі жывёльных арганізмаў, састаўная частка нейрагліі; выконвае апорную і харчавальную функцыі (параўн. мікраглія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)