delfin

м.

1. заал. дэльфін (Delphinus L.);

2. спарт. дэльфін (стыль плавання)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тон 1 ’гук пэўнай вышыні’, ’характар гучання’, ’стыль паводзін’, ’колер, афарбоўка’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). З заходнееўрапейскіх моў, дзе ням. Ton, франц. ton, англ. tone, якія паходзяць ад лац. tonus ’тон, гук’ < грэч. τόνος ’тон, лад; націск’ (Фасмер, 4, 76; Брукнер, 573; Голуб-Ліер, 484; ЕСУМ, 5, 596).

Тон 2 ’вір, затон’ (ТС): як у тон утанула ’прапала’ (калінк., Арх. ГУ; ТС), сюды ж то́на ’адзін заход пры лоўлі рыбы сеткай’ (Мат. Гом.). Зваротны дэрыват ад тануць (гл.) з наступнай канкрэтызацыяй значэння, гл. тонь 1, тоня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ды́ска

(англ. disco)

музычны стыль з дакладным рытмам (пераважна танцавальна-песеннага характару).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эўфуі́зм

(англ. euphuism, ад гр. euphyes = вытанчаны)

штучны, манерны, напышлівы стыль мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бле́дны

1. bleich, blass;

ве́льмі бле́дны kréidebleich, tótenbleich; schréckensbleich (ад перапуду);

2. (пра стыль і г. д.) fárblos, trócken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

antique

[ænˈti:k]

1.

adj.

1) старасьве́цкі

an antique chair — старасьве́цкае крэ́сла

an antique shop — антыква́рыят -у m.

2) старажы́тны, анты́чны

2.

n.

1) старасьве́цкая або́ анты́чная рэч

2) анты́чны стыль

3) анты́ква f. (друка́рскі стыль)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Norman [ˈnɔ:mən] adj. нарма́ндскі;

the Norman Conquest заваява́нне Англіі нарма́намі (1066 г.);

Norman architecture нарма́ндскі архітэкту́рны стыль (англійскі варыянт раманскага стылю архітэктуры XI–XII стст.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арнамента́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца арнаментам; складаецца з арнаменту (у 1 знач.). Арнаментальны роспіс.

2. Пышны, вычварны; багаты на ўпрыгожанні. Арнаментальны стыль. Арнаментальная проза. □ Але існуюць нейкія грані, нейкі рубеж, пераступіўшы якія лёгка збіцца на залішне арнаментальную квяцістасць, на чыста вонкавую дэкарацыйнасць. Бярозкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жанр, ‑у, м.

1. Род твораў у галіне якога‑н. мастацтва, які характарызуецца пэўнымі ўласцівасцямі, сюжэтнымі і стылістычнымі прыкметамі. Жанр бытавой аповесці. Жанр нацюрморта.

2. Жывапіс на бытавыя тэмы; асобная карціна на бытавы сюжэт. Пейзаж і жанр.

3. перан. Стыль, манера. Спектакль у новым жанры.

[Фр. genre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

музы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да музыкі (у 1 знач.). Музычны твор. Музычны інструмент. Музычная школа. Тэатр музычнай камедыі. Музычны магазін. □ Песні свабоднага народа загучэлі і на прыемныя іспытах у першы Беларускі музычны тэхнікум. «Беларусь». // Уласцівы музыцы. Музычны стыль. // Створаны сродкамі музыкі. Музычны вобраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)