cause
[kɔz]
1.
n.
1) прычы́на f.
2) наго́да f.
a cause for celebration — наго́да для сьвяткава́ньня, падста́ва f.
3) спра́ва f.
common cause — агу́льная спра́ва
4) судо́вая спра́ва, судо́вы працэ́с
2.
v.t.
спрычыня́ць, быць прычы́най, выкліка́ць
to cause joy — ра́даваць, це́шыць
•
- make common cause with
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́светліцца, ‑ліцца; зак.
Стаць ясным, зразумелым. Справа высветлілася. Адносіны высветліліся. □ З далейшай размовы высветлілася, што Іван Уладзіміравіч вельмі высока цэніць практыку. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антыпа́тыя, ‑і, ж.
Пачуццё непрыязнасць агіды; проціл. сімпатыя. Занадта вялікая справа вырашалася, каб звяртаць увагу на свае асабістыя сімпатыі і антыпатыі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крытыка́нстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.
Неадабр. Быць крытыканам, займацца крытыканствам. — [Алесь] затаіў у вушы крыўду, крытыканствуе. Іменна крытыканствуе, бо крытыка — справа прынцыповая. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скло́чны, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які мае адносіны да склокі, з’яўляецца склокай. Склочная справа.
2. Схільны да склок. Склочны чалавек. Склочны характар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гарло́вы ’які адносіцца да горла, датычыцца ежы (горловая справа)’ (Нас.). У параўнанні з сучасным гарлавы́ націск у слове гарло́вы вельмі падазроны: ці не паланізм гэта (gardłowy)?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
introligatorstwo
н. пераплётная вытворчасць; пераплётная справа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kopalnictwo
н. горная справа; горная прамысловасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мазгатня́ ’галаваломная, заблытаная справа’ (Нас.) утворана ад мазгатаць (гл.) і суф. ‑н‑я (з экспрэсіяй непахвальнасці), як і мазгаўня́, балбатня́, калатня́, буркутня́, траскатня́ (Сцяцко, Афікс. наз., 89).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гаспады́ньскі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да гаспадыні, звязаны з работай гаспадыні. Гаспадыньская справа. □ Насцечка зусім страціла сваю ранейшую гаспадыньскую сталасць. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)