áusdrehen

vt

1) выкру́чваць

2) выключа́ць (газ, святло)

3) расто́чваць (на такарным станку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каўзану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм.

1. Аднакр. да коўзацца.

2. Рухаючыся, злёгку дакрануцца, датыкнуцца да каго‑, чаго‑н.; слізгануць. Рука каўзанулася па мокрым, слізкім каўняры... Галавач.

3. Хутка з’ехаць, саслізнуць куды‑н. Разам з лавінай абломкаў скалы Сяргей каўзануўся некуды ўніз, ледзь паспеўшы скурчыцца і ўтуліць галаву між каленяў. Шыцік.

4. Прабегчы, праслізнуць, не затрымліваючыся на паверхні чаго‑н. (пра святло, позірк і пад.). Па столі зноў каўзанулася жоўта-белае святло, і вочы ў Ледзі палыхнулі зеленаватым агнём. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́тавы I ма́товый;

~вае шкло — ма́товое стекло́;

м. ко́лер тва́ру — ма́товый цвет лица́;

~вае святло́ — ма́товый свет

ма́тавы II шахм. ма́товый;

~вая пазі́цыя — ма́товая пози́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́мен

(лац. lumen = святло)

адзінка вымярэння светлавога патоку ў Міжнароднай сістэме адзінак (СІ), роўная напружанню струменю святла ў 1 кандэлу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эўфаты́чны

(ад гр. eu = добра + photos = святло);

э-ая зона — самы верхні слой тоўшчы Сусветнага акіяна, які добра асвятляецца сонцам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

travel​2 [ˈtrævl] v.

1. падаро́жнічаць, е́здзіць, вандрава́ць;

go travelling падаро́жнічаць, вандрава́ць

2. перамяшча́цца, распаўсю́джвацца (пра святло, навіны)

♦

travel light падаро́жнічаць без багажу́; жыць лёгка, бесклапо́тна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пастры́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пастрыгчы.

2. у знач. прым. Які (якога) пастрыглі. Святло ад вогнішча кідаецца на яго [Алісеяў] пачарнелы жарсткаваты твар, на пастрыжаныя калючыя вусы і на шапку цёмна-русых валасоў. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Раптам паліцца; хлынуць. Вада шунула. / Пра паветра, святло і пад. У пакой шунула свежае паветра.

2. перан. Пайсці масай (пра людзей). Натоўп шунуў. // перан. Паступіць у вялікай колькасці. Заказы шунулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРТЫКО́Н (ад грэч. orthos прамы + eikōn выява),, перадавальная тэлевізійная трубка з назапашваннем зараду і счытваннем відарыса павольнымі (каэфіцыент другаснай эмісіі < 1) электронамі. Распрацаваны амер. інжынерамі А.Розам і Х.Ямсам (1939). Прыкладна ў 20 разоў больш адчувальны за іканаскоп; характарыстыка «святло—сігнал» лінейная ва ўсім дыяпазоне ўстойлівай работы. Выкарыстоўваецца ў тэлевізійных перадавальных камерах. Гл. таксама Суперартыкон.

т. 1, с. 507

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АПТЫ́ЧНАЯ ВОСЬ,

1) напрамак у аптычна анізатропных крышталях, уздоўж якога святло праходзіць без падвойнага праменепераламлення.

2) Прамая, на якой размешчаны цэнтры ўсіх пераламляльных і адбівальных паверхняў, што ўтвараюць аптычную сістэму (лінзавую, люстраную або люстрана-лінзавую).

3) Вось сіметрыі пераламляльных паверхняў лінзы або адбівальнай паверхні люстэрка; праходзіць праз цэнтры крывізны паверхняў перпендыкулярна да іх.

т. 1, с. 437

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)