Пстры́чка, пстрычо́к ’рэзкі адрывісты ўдар пры разгібанні ўказальнага або сярэдняга пальца, сагнутага вялікім пальцам’; ’пра малую, несур’ёзную, нявытрыманую, запальчывую, нервовую жанчыну ці дзяўчыну’ (ТСБМ, Шат., ТС, Сл. ПЗБ, Байк. і Некр., Жыв. сл.), ’шпілька’ (Байк. і Некр.). З польск. pstryczek, pstryczka ’пстрычка’, якія ад pstrykać (гл. пстрык).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rude

[ru:d]

adj.

1) няве́тлівы, рэ́зкі, гру́бы

2) неапрацава́ны, неабро́блены; про́сты, прыміты́ўны

a rude sketch — гру́бы на́кід

rude tools — прыміты́ўныя прыла́ды

3) жо́рсткі, лю́ты

4) рэ́зкі, прані́зьлівы (пра гук)

5) прыміты́ўны

6) мо́цны, ду́жы

rude health — мо́цнае здаро́ўе

rude strength — ду́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

violent

[ˈvaɪələnt]

adj.

1) мо́цны, шалёны, лю́ты

a violent blow — мо́цны ўда́р

2) гвалто́ўны

a violent death — гвалто́ўная сьмерць

3) запа́льчывы, задзі́рлівы

violent language — ла́янка

4) мо́цны, рэ́зкі

a violent pain — рэ́зкі боль

5) буя́ны

a violent person — буя́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

héftig

1.

a

1) мо́цны

2) рэ́зкі, пары́вісты

3) запа́льчывы

2.

adv

1) мо́цна

2) рэ́зка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гру́бы, -ая, -ае.

1. Недастаткова культурны, недалікатны.

Грубыя паводзіны.

Грубае абыходжанне.

Груба (прысл.) адказаць.

2. Недастаткова апрацаваны, няўмела зроблены.

Грубая мэбля.

Грубая работа.

3. Прыблізны, не распрацаваны падрабязна.

Г. падлік.

Груба (прысл.) кажучы.

4. Які выходзіць за межы элементарных правіл.

Грубая памылка.

Грубае парушэнне законнасці.

5. Рэзкі, непрыемны на слых.

Г. голас.

○

Грубыя кармы — раслінныя кармы (сена, салома, мякіна і пад.) з адносна малой колькасцю пажыўных рэчываў.

|| наз. гру́басць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэвалю́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Карэнны пераварот у жыцці грамадства, які прыводзіць да ліквідацыі старога грамадскага і палітычнага ладу і да перадачы ўлады ў рукі іншага класа.

Буржуазная р. (якая звяргае буржуазны лад і ўстанаўлівае ўладу перадавога класа). Кастрычніцкая р. 1917 г.

2. Карэнны пераварот, рэзкі скачкападобны пераход ад аднаго якаснага стану да другога.

Навукова-тэхнічная р.

|| прым. рэвалюцы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Р. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляск, ‑у, м.

1. Звонкі гук, які ўтвараецца ад удару металічнымі прадметамі аб метал або камень. З ляскам, цяжкім гулам плылі, абганяючы мяне, вагоны. Радкевіч. Змоўк бульдозераў ляск па раскопаных поймах. Звонак.

2. Рэзкі сухі гук пры ўдары, сутыкненні. Чуе Янка ляск пугі, бачыць успацелых коней. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драматы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да драмы (у 1, 2 знач.). Драматычны тэатр. Драматычны твор. Драматычнае мастацтва.

2. Поўны драматызму (у 2 знач.). Драматычны выпадак. Драматычная развязка.

3. Моцны, крыху рэзкі па тэмбру, у адрозненне ад лірычнага (пра голас спевака). Драматычны тэнар. Драматычнае сапрана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slash​1 [slæʃ] n.

1. рэ́зкі ўдар; уда́р наво́дмаш (шабляю)

2. глыбо́кая ра́на; рубе́ц

3. разрэ́з (у адзежы);

slashes in the sleeves разрэ́зы на рукава́х

4. знак (/)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Knall

m -(e)s, -e трэск, рэ́зкі гук, вы́бух

◊ ~ und [auf] Fall — нечака́на, рапто́ўна; з трэ́скам, без цырымо́ній

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)