атаві́зм, -у, м.

Праяўленне ў чалавека, жывёл і раслін прыкмет, што былі ўласцівы іх адцаленым продкам (звычайна пра з’явы выраджэння, ненармальнасці).

|| прым. атавісты́чны, -ая, -ае.

Атавістычныя праяўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэлюло́за, -ы, ж.

Рэчыва з хімічна апрацаванай драўніны, сцёблаў некаторых раслін, якое ідзе на выраб паперы, штучнага шоўку, выбуховых сродкаў і пад.; клятчатка.

|| прым. цэлюло́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sap​1 [sæp] n.

1. сок (раслін); жыві́ца

2. жыццёвыя сі́лы, эне́ргія;

the sap of youth сі́лы юна́цтва

3. infml ду́рань, дуры́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

развядзе́нне​I н. с.-г. (жывёл, раслін) Züchtung f -, Zucht f -; Ánbau m -(e)s (раслін);

развядзе́нне буйно́й рага́тай жывёлы Rínderzucht f;

чыстапаро́днае развядзе́нне Réinzucht f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інтаксіка́цыя, ‑і, ж.

1. Атручэнне арганізма ядавітымі рэчывамі (таксінамі). Дыфтэрыйная інтаксікацыя. Алкагольная інтаксікацыя.

2. Прымяненне ядаў для засцярогі раслін ад шкодных насякомых. Інтаксікацыя раслін.

[Ад лац. in — у і грэч. toxicon — яд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verpflánzung

f -, -en

1) пераса́дка, выса́джванне (раслін)

2) перано́с (ідэй)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

луб, -у, м.

1. Валакністая тканка раслін, па якой перамяшчаюцца арганічныя рэчывы (спец.).

2. Пласт, кавалак кары ліпы, вяза і іншых ліставых дрэў разам з валакністай унутранай часткай.

3. Валокны некаторых раслін (лёну, канапель), якія ідуць на выраб пражы.

|| прым. лу́бавы, -ая, -ае, лубяны́, -а́я, -о́е і лу́бачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Лубавае (лубяное) валакно.

Лубяная (лубачная) каробка (зробленая з лубу; у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зімаўсто́йлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зімаўстойлівага. Зімаўстойлівасць раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагалі́снікавыя, ‑ых.

Сямейства вадзяных двухдольных травяністых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызнача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што вызначае, выражае сабой што-н. (кніжн.).

Рытмічны в.

2. Кніга для даведак пры вызначэнні чаго-н. (спец.).

В. раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)