біяцэнало́гія

(ад біяцэноз + -логія)

раздзел экалогіі, які вывучае біяцэнозы, іх будову, развіццё, узаемаадносіны з навакольным асяроддзем і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

генеано́мія

(ад гр. genos, -neos = род + -номія)

раздзел сацыялогіі, які вывучае паходжанне і развіццё форм шлюбу і сям’і.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гістало́гія

(ад гіста- + -логія)

навука пра будову, развіццё і функцыі тканак чалавека і жывёл; уключае гістафізіялогію і гістахімію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

глатаго́нія

(ад гр. glotta = мова + -гонія)

1) паходжанне мовы;

2) раздзел мовазнаўства, які вывучае паходжанне і развіццё мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Аглу́міцца ’адурэць’ (Нас., Касп., Гарэц.), аглумляцца да глум; а‑ прэфіксальны, як аб гэтым можна меркаваць на падставе граматычнага значэння дзеяслова. Семантычнае развіццё таксама даволі празрыстае ’глуміцца’ > ’рабіць дурным’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ахіна́ць (БРС, Нас., Яруш., Гарэц., Бяльк., Сцяшк.). Разам з польск. ochynąć ’накінуць, апрануць у што-небудзь’, ад хінаць, хінуць (chynąć) ’згібаць, сагнуць’, развіццё семантыкі як у ахіляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

progress1 [ˈprəʊgres] n.

1. рух напе́рад, прагрэ́с, развіццё

2. по́спех; дасягне́нні;

make progress рабі́ць по́спехі;

economic/scientific/technical progress эканамі́чны/навуко́вы/тэхні́чны прагрэ́с;

He’s making progress. Ён робіць поспехі.

in progress у развіцці́, у працэ́се;

The exam is now in progress. Зараз ідзе экзамен.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Падкураваць ’пад’юдзіць, падбухторыць да чаго-н.’ (Федар. VII). Да курыць. Развіццё семантыкі, відаць, праз ужыванне гэтага дзеяслова ў пчалярскай практыцы: падкурыць (пчол) ’выгнаць з вулля, каб ляцелі шукаць нектар’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гадава́ць

1. (даглядаючы, выхоўваючы забяспечваць рост, развіццё каго) ufziehen* vt; grßziehen* vt, nbauen vt, züchten vt;

2. (адрошчваць) sich wchsen lssen* vt;

3. перан (абдумваць, выношваць думку, план) gut durchdnken*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

акультура́цыя

(англ. acculturation, ад лац. ad = да + cultura = асвета, развіццё)

працэс узаемаўплыву культур, успрымання адным народам культуры іншага народа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)