рачні́к, ‑а, м.

Работнік рачнога транспарту. Планы ў рачнікоў вялікія, па рэках трэба перавезці мільёны тон грузаў. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадаве́ц, -даўца́, мн. -даўцы́, -даўцо́ў, м.

1. Работнік магазіна, гандлёвага прадпрыемства, які прадае тавар пакупнікам.

П. марожанага.

2. Чалавек, які прадае што-н.

П. кветак.

|| ж. прадаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

экспеды́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Работнік, які займаецца прыёмам, адпраўленнем і рассылкай чаго-н. (спец.).

2. Чыноўнік, начальнік аддзела ў некаторых установах царскай Расіі (гіст.).

|| прым. экспеды́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

каапера́тар

(лац. co-operator = супрацоўнік)

работнік кааперацыі, член кааператыва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

буфе́тчык, ‑а, м.

1. Работнік, які працуе ў буфеце (у 3 знач.).

2. Уст. Гаспадар буфета (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прычэ́пшчык, ‑а, м.

Работнік, які абслугоўвае прыладу, машыну, прычэпленую да трактара. За рулём сядзеў трактарыст, ля плугоў — прычэпшчык. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

райвыканко́маўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да райвыканкома. Райвыканкомаўскі будынак. Райвыканкомаўская інструкцыя. // Які працуе ў райвыканкоме. Райвыкачкомаўскі работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шве́йнік, ‑а, м.

Работнік швейнай прамысловасці. Нясуць працоўныя рапарты Першамаю стваральнікі новых станкоў і машын, абутнікі, швейнікі, харчавікі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспе́тчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік, які рэгулюе рух транспарту, ход работы прадпрыемства і пад. з аднаго цэнтральнага пункта.

Д. аўтамабільнай базы.

|| прым. дыспе́тчарскі, -ая, -ае.

Д. пункт.

Цэнтральная дыспетчарская (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

rancher

[ˈræntʃər]

n.

ула́сьнік ра́нча або́ рабо́тнік на ра́нча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)