адлі́га, -і, ДМ -лізе, мн. -і, -ліг, ж.

Пацяпленне зімой (ранняй вясной) пасля марозу павышэннем тэмпературы вышэй нуля.

Цёплы вецер прынёс адлігу.

|| прым. адлі́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́фікс, -а, мн. -ы, -аў, м.

У граматыцы: марфема, якая знаходзіцца пасля кораня і служыць для ўтварэння новых слоў ці граматычных форм слова.

|| прым. суфікса́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уза..., прыстаўка.

Тое, што і уз...; ужыв. замест «уз...» перад збегам зычных і перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напр.: узабрацца, узаткнуць, узалью, узаб’ю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фікса́ж, -у, м. (спец.).

Хімічны раствор, у якім прамываюць пасля праяўлення фатаграфічную плёнку, пласцінку або адбітак з яе для замацавання відарыса.

|| прым. фікса́жны, -ая, -ае.

Фіксажныя растворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Inc., inc AmE (пісьмовае скар. ад Incorporated)ужываецца пасля назвы кампаніі, звыч. не перакладаецца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

размя́цца сов.

1. (стать мягким) размя́ться;

2. разг. размя́ться, промя́ться;

р. пасля́ сну — размя́ться по́сле сна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапо́р, -пара́ м. топо́р;

◊ хоць т. ве́шай — хоть топо́р ве́шай;

пасля́ гэ́бля тапаро́м — по́сле руба́нка топоро́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасляаперацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, адбываецца пасля аперацыі; прызначаны для хворых пасля аперацыі. Пасляаперацыйны перыяд. Пасляаперацыйная палата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчы́сціцца, ‑чышчуся, ‑чысцішся, ‑чысціцца; зак.

Знікнуць пасля чысткі. Пляма адчынілася. // Зрабіцца чыстым, пасвяжэць пасля чысткі. Бутэлька адчысцілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лоб, ілба і (пасля галосных) лба, мн. ілбы́ і (пасля галосных) лбы, ілбо́ў (лбоў), м.

Верхняя надвочная частка твару чалавека або морды жывёлы.

Адкрыты л.

◊

Лоб у лоб (разм.) — насустрач адзін аднаму ісці, сыходзіцца і пад.

У лоб —

1) з фронту, франтальным ударам.

Атакаваць праціўніка ў л.;

2) залішне прамалінейна (разм.).

Спытаць у л.

|| памянш. лабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

|| прым. ло́бны, -ая, -ае.

Лобная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)