infancy

[ˈɪnfənsi]

n., pl. -cies

1) ра́ньняе мале́нства, пара́ немаўля́ці

2) ра́ньняя ста́дыя, пача́ткі разьвіцьця́

3) Law непаўнале́цьце n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цепланасі́цель, ‑я, м.

1. Рухомае асяроддзе (газ, пара, вадкасць), якое скарыстоўваецца для пераносу цеплаты.

2. У ядзерным рэактары — вадкае або газападобнае рэчыва, якое выносіць з актыўнай зоны цяпло, што вылучаецца ў выніку рэакцыі падзелу ядзер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

action [ˈækʃn] n.

1. дзе́янне;

time for action час/пара́ дзе́йнічаць

2. учы́нак;

Each of us must take responsibility for our own actions. Кожны павінен быць адказны за свае ўчынкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даха́ты прысл nach Háuse, heim;

мне пара́ даха́ты nun muss ich nach Háuse (gehen*);

адпра́віцца даха́ты nach Háuse géhen*, sich nach Háuse begében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

медано́с, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Меданосная расліна. Лазоўка з’яўляецца добрым меданосам.

2. ‑у. Тое, што і медазбор (у 1 знач.). Была пара грэцкага меданосу, калі дзень цэлы качаліся пчолы па белай пене грэчкі. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабурча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. Абазвацца бурчаннем. Сабака прабурчаў.

2. што. Разм. Сярдзіта, невыразна прамармытаць што‑н. — Дзецям спаць пара! — незадаволена прабурчала Валя. Шыцік.

3. што і без дап. Бурчаць некаторы час. Прабурчаць увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ятро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Жонка аднаго брата ў адносінах да жонкі другога брата. Даўно няма іх гаспадароў. А ў ятровак яшчэ свежая ў памяці тая далёкая пара, калі жылі разам. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атмо́метр

(ад гр. atmos = пара, выпарэнне + -метр)

прыбор для вымярэння хуткасці выпарэння вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

параплегі́я

(ад пара- + гр. plego = удар)

параліч абедзвюх ніжніх або абедзвюх верхніх канечнасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

парапо́фізы

(ад пара- + apophysis = адростак)

ніжнія папярочныя адросткі цел пазванкоў у многіх рыб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)