кра́сны, ‑ая, ‑ае; красен, красна і красна.

Нар.-паэт. Прыгожы. Маладая вясна, Залатая пара! Будзь краска і ясна, Не шкадуй нам дабра. Колас. Не радзіся красны, а радзіся шчасны. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гультаява́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

Ухіляцца ад работы; бяздзейнічаць, лодарнічаць. Людзі сена сушаць, косяць Ды пагоды ў неба просяць; Аддыхнуць пара б, дык дзе там! Хто з сялян гультуе летам? Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздне́ць, ‑ее; безас. зак.

Пра наступленне дзённага святла. Ледзь разднее — старыя і малыя спяшаюцца ў лес — восень самая грыбная пара. Сачанка. Як толькі разднела і ўзышло сонца, пачалі збірацца вучні. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dampf

m -es, Dämpfe

1) па́ра (вадзяная i да т.п.)

2) дым, чад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zwéigespann

n -(e)s, -e

1) экіпа́ж, запрэ́жаны двума́ ко́ньмі

2) па́ра (коней)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dúo

n -s, -s

1) муз. дулт

2) тэатр. па́ра (якая выконвае нумар)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Па́ркі ’два звязаныя разам снапкі, якія выкарыстоўваюцца пры крыцці ніжняга рада страхі’ (Сл. ПЗБ), ’саламяныя маты, якімі крылі страху’ (Сцяшк. МГ, Нар. сл.). Дэрыват з суф. ‑к‑ ад пара 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атмо́метр

(ад гр. atmos = пара, выпарэнне + -метр)

прыбор для вымярэння хуткасці выпарэння вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

параплегі́я

(ад пара- + гр. plego = удар)

параліч абедзвюх ніжніх або абедзвюх верхніх канечнасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парапо́фізы

(ад пара- + apophysis = адростак)

ніжнія папярочныя адросткі цел пазванкоў у многіх рыб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)